Ik mis je even meer

Soms vraag ik me weleens af hoe het zou zijn als Ilvy hier was geweest. Zou ze al beginnen met lopen? Wat zouden haar eerste woordjes zijn? Zou ze net zo graag knuffelen als haar zus en broer? Ik blijf er echter niet in hangen en voel me er ook niet negatief over. Maar het zijn soms wel vragen die bij me opkomen. Het gemis gaat natuurlijk nooit over. Dat is het aardse gemis. Maar ik ben nooit alleen. Ze zal er altijd zijn. 

Afgelopen week ben ik weer heel erg inspiratievol geweest en heb ik meerdere gedichten geschreven en weer nieuwe rouwkaarten gemaakt. Maar 1 gedicht wilde ik ook graag hier delen. 

ꕥ Ik mis je even meer ꕥ

In stilte dwaal ik door de kamers van mijn ziel,
waar echo's fluisteren en de tijd verstilt als een wiel.
Binnenin mijzelf, een serene rust,
waar de wereld vervaagt en ik mezelf ben, bewust.
Van het zachte gemis, als een stille zee,
vandaag mis ik je even, meer dan ooit mee.

In de schaduw van herinneringen zo levendig en groot,
waar liefde fluistert, in elke noot.
De stilte omarmt me als een warme deken,
terwijl ik de leegte in mijn hart laat spreken.
Vandaag, een beetje meer dan voorheen,
mis ik je aanwezigheid, voel ik het alleen.

De dagen vervagen, maar jij blijft altijd hier,
in gedachten, in liefde, zo intens en fier.
Het stil worden binnenin, dat doet niet altijd pijn,
ik koester alle momenten, groot en ook klein.
Vandaag mis ik je even, een beetje meer,
in de stilte van mijn hart, keer op keer.

Voor nu wens ik je een fijne dag, avond of nacht. En alle liefde voor jou 💛