Ik 2.0

Toen de lieve mensen van de uitvaartzorg zo'n ruim 4 1/2 maand geleden tegen mij zeiden "het moment dat je weer aan het werk kunt ga je zelf voelen", dacht ik bij mezelf; hoe dan?! Niet alleen de vraag hoe ik ooit weer aan werken zou kunnen denken (denkend dat ik überhaupt nooit meer vrolijk zou kunnen zijn), maar ook hoe dat "er weer klaar voor zijn" dan zou voelen. 

Hoewel ik eigenlijk heel snel dacht dat ik weer aan het werk kon, merkte ik dat dat niet zo goed ging. Ik vond het heel erg fijn om weer bij de kinderen te zijn maar mijn hoofd kon het allemaal nog niet goed verwerken. Ik heb de tijd gekregen om het rustig op te bouwen en de dingen voor mezelf op een rijtje te zetten. Door de zomervakantie heb ik extra tijd gekregen en dat heeft me goed gedaan. Maandag begint school weer en ik heb er zin in om weer te beginnen! 

Naast deze positieve gedachte zal ik niet ontkennen dat er ook een angst is. Wat nou als het straks in de praktijk toch tegenvalt?!  En de angst voor de toekomst zal er altijd blijven. Niet alleen wanneer (en of) we weer zwanger worden maar ook hoe ik deze zwangerschap dan zal beleven.. Nouja überhaupt over hoe onze toekomst eruit gaat zien. En toch merk ik dat ik grote stappen heb gemaakt de afgelopen maanden. Ik heb uitgesproken naar mensen die me (onbedoeld) hebben gekwetst en ik kan weer oprecht blij zijn voor mensen in mijn omgeving die zwanger zijn. Door te praten over hoe ik mijn zwangerschap beleefd heb, is Vigo dan weer even heel dichtbij.  Ik hoop dat het in de toekomst nog makkelijker word om over Vigo te praten, of zijn naam gewoon even te benoemen. Mensen zijn bang om iets verkeerds te zeggen of bang dat ik moet huilen maar ik zie huilen al lang niet meer als iets stoms. Ik vind het zelf ook heel fijn dat GTST er aandacht aan geeft, hierdoor is het makkelijker bespreekbaar. 

Natuurlijk zijn er dagen dat ik denk het kan me even allemaal gestolen worden, dat is oké. Maar nu geniet ik van iedere goede dag, of ieder goed moment, en weet ik dat ik gezegend ben met een geweldige engel daarboven! 

Nooit loslaten of verwerkenNiet zomaar verder gaan,We zullen je verwevenJij  hoort bij ons bestaan. We komen er niet overheenEn gaan het ook geen plekje geven,Omdat liefde ons verbondZullen we met jou verder leven.

Niet zoals we willenMaar wel zoals het kanMet jou diep in ons hart,Ons hele leve lang. 

*vlinderkusje