Wanneer je kind ineens niet meer loopt...

Zorgen om de kinderen, die heb je altijd wel ergens denk ik, maar echt extreme zorgen hadden we nog nooit gehad. Tot aan half december en we merkten dat er iets aan de hand was met Saar.

Van de een op andere dag, merkten we dat ze niet tot amper liep. Eigenlijk kroop ze alleen nog maar. In het begin zeiden we nog voor de grap: 'Ben je weer een baby'tje geworden?', maar al vrij snel hadden we door dat er wel echt iets aan de hand was. Vooral toen ze ook bijna niet meer kroop, veel huilde en 'au' riep. Je merkte dat ze pijn had, veel pijn en als ouder voel je je dan machteloos.

Afgelopen maand bestond vooral uit bezoeken aan de huisarts en de kinderarts in het ziekenhuis, (bloed) onderzoeken, tests, pijnstilling en zorgen, heel veel zorgen. Je gaat toch googelen en leest verschrikkelijke dingen, maar uit alle onderzoeken is gebleken dat dat het niet is gelukkig. Saar heeft een infectie in haar gewrichten die tijd nodig heeft.

Inmiddels zijn we vijf weken verder en begint Saar weer te kruipen en ook af en toe wel stukjes te lopen, al is het nog wel heel houterig. Het begin naar haar herstel is gelukkig begonnen en hopelijk kunnen we snel de pijnstilling helemaal stoppen.

Mijn lieve, mooie Saar, hopelijk ren je snel weer door het huis heen🤍