3 jaar geleden
Wanneer grijpt de scheidsrechter in?
13 oktober 2021
Soms zeggen ze wel eens “ it’s not how many times you get knocked down, but it’s about how many times you get up”
Maar wanneer grijpt nou godverdomme die fucking scheids een keer in en krijgen wij die acht tellen?
Telkens weer als we terug opkrabbelen misschien nog half wankelend op onze benen staan; bijkomend van de vorige klap, komt er slecht nieuws.
Wanneer grijpt nou godverdomme die fucking scheids een keer in en krijgen wij die acht tellen?
Zoals het in het ziekenhuis al ging: twee stappen vooruit, eentje terug. Hebben we nu ook soms twee stappen vooruit en drie terug. Het is 13 oktober 2021, en ik heb een afspraak gemaakt na weken uitstellen bij de huisarts. De plek waar een van de drains heeft gezeten ongeveer een maand, voelt dik en hard alsof er een knobbel zit. Eerder zei de fysio dat het bindweefsel was echter vermoed de huisarts dat het een breuk in mijn buikwand is. Deze besluit mij door te sturen naar de afdeling radiologie. Ik maak een afspraak en kan een week later terecht... Weer een week wachten.
Note to self: maak direct een afspraak als je iets voelt wat niet klopt.
Als er sprake is van een scheur in de buikwand zit er weer een operatie aan te komen.
De dag kabbelt voort en ik zorg voor Job, die lief, vrolijk en gezellig Is. Die lekker zijn flesje drinkt en eigenlijk als een gewone baby reageert. Ties speelt vandaag bij zijn oma, zij stuurt mij ‘s middags dat de kleine bandiet zijn middag dutje over heeft geslagen.
Aan het einde van de middag haalt mijn man Ties op. De fysio is net weg na een sessie met Job die het fantastisch heeft gedaan en elke week vooruitgang boekt. Ties is hyperactief en ik ga koken. Een vast ritueel dat elke dag zichzelf herhaalt. Alleen dit keer krijg de avond net een beetje een andere wending. Ties springt, stoot zichzelf - tot zover het vaste ritueel, totdat mijn man zegt “schat hij bloedt” ik draai me om en zie meteen een snee in zijn wenkbrauw “jeetje wat een Jaap”. Ik besluit de spoedpost te bellen en deze heeft drie kwartier later plek voor ons. Gelukkig is het bloeden inmiddels gestopt en de kleine man zit met zijn tutje en betraande ogen tekenfilmpjes te kijken. Hij is moe, ziet pips en hij is geschrokken. Papa besluit met hem naar het ziekenhuis te gaan en ik vervolg mijn kookkunsten. Gelukkig kunnen ze de snee in zijn wenkbrauw lijmen en plakken ze deze met hechtpleisters dicht. Weer een litteken.. In zijn gezicht..
De kleine man is goed en wel bijgekomen van de schrik en we bespreken net dat hij naar bed gaat. Ik krijg een berichtje van de opvang of ik tijd heb om te bellen. Ik vermoed dat ze zich ziek meldt, aangezien ze gisteren nog gesloten was vanwege een uitvaart van een dierbare. Niets is minder waar: deze dag eindigt met het nieuws dat we over twee weken geen opvang meer hebben op een van mijn werkdagen.. Zucht .. laten we deze dag maar vroeg afsluiten en naar bed gaan er is vandaag niet veel goeds gekomen dus laten we maar hopen dat morgen een betere dag is…
