Van ledikant naar kinderbed. Een grote stap?

Mijn baby is in augustus vorig jaar 2 geworden. Ohjee, snik..snik...het gaat te snel. Ze is dan ook een grote meid en wilt vanalles zelf doen. Asira heeft een sterke eigen wil en had ze voordat ze 1 jaar werd. Wanneer mama bezig is met het huishouden of eventjes een me-time in de badkamer dan doe ik haar in dr bedje met speelgoed of kijkt ze een dvdtje. Tante en oompie woonden nog thuis en werd ze natuurlijk verwend.

Sinds vorig jaar was tante en oompie verhuisd en was zij natuurlijk alleen en werd het zitten in haar kamertje behoorlijk irritant. Asira begon uit haar ledikantje te klimmen en ging op zoek naar mama. Oma was voorbereid en gaf opa klusjes in het huis om het veiliger te maken voor haar kleinkind.

Na het avondritueel deed ik mijn baby in bed en liep vol vertrouwen weg. Mijn baby is geen baby meer maar een peuter met een eigen wil. Dus kleine diva wilde niet worden 'opgesloten' in haar ledikantje. 'Neeeee'!!! Het was een strijd geworden, in en uit bed, valongelukjes, onderzoek uit in het huis, trappen lopen en ga zo maar door. Ik vond kleine diva achter de computer in oompie zn oude kamer en was zat.

Oplossing....bivakkeren op de gang. Dekentje, mobieltje en wachten maar. Het begon om 21:00 in de avond en eindigde rond middernacht. Na enkele dagen hield ik het niet meer vol en die kleine doordrammer eindigde bij mama in bed. Na veel gepreek van oma hield het gezellig samen slapen op en besloten we samen maar naar een peuterbed te zoeken. Ze is al 2,5 jaar en was er allang klaar voor. Aangezien de nieuwe hekjes door kleine diva kapot is moesten we ook nieuwe kopen bij de Ikea. 

Het peuter bed hadden we samen in elkaar gezet en de ledikantje ook samen gedemonteerd. Wat een pret was dat zeg. Asira slaapt sinds een week in haar nieuwe grote-meid-bed. Ze sliep de hele nacht door afgezien van de plas ongelukjes na ging het best goed. Diva blij, mama blij en ook oma blij.