Update, controles en peuterspeelzaal

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst geschreven heb. Vaak dacht ik oh ik moet hier even over schrijven maar dan kwam het er op de een of andere manier weer niet van.

Even een kleine update van de afgelopen tijd dan maar.

Afgelopen augustus heeft ze haar jaarlijkse controle gehad op de Down poli. Iedereen was weer erg tevreden over haar. Ze ontwikkelt zich goed. Alleen haar taalontwikkeling loopt wat achter. Vandaar dat we destijds ook het traject zijn begonnen om haar naar een peuterspeelzaal te krijgen.

Ik zeg traject omdat we niet beide werken en dus geen kinderopvangtoeslag krijgen. Maar daardoor wordt het zelf financieren dus ook een probleempje. Gelukkig stond de kinderarts achter onze beslissing en zei dat het heel goed voor haar ontwikkeling zou zijn. Alles werd gestart voor een Sociaal Medische Indicatie (SMI). Dan zou de opvang vanuit de gemeente vergoed worden omdat het voor haar ontwikkeling voordelig zou zijn.

Eind november mocht ze starten! Oh wat vond ik het spannend. Tot nu toe was ze nog nooit bij een opvang geweest. Alleen familie die op haar had gelet. Loslaten blijft voor mij een lastig iets. Na haar ziekenhuisperiode - waarin ik de zorg moest overdragen aan iedereen daar en me zo machteloos voelde - wilde ik het liefste alles zelf doen.  Maar goed ze is inmiddels ruim 2 jaar, ze is een stuk zelfstandiger en dus voelde het goed om ermee te beginnen. Heel spannend maar wel goed!

Zo ging ze de eerste keer naar de peuterspeelzaal. Een reguliere peuterspeelzaal overigens. We mogen het 3 maanden proberen om te kijken of het van beide kanten goed gaat. Twee keer per week mocht ze 's ochtends 3 uurtjes gaan spelen. De eerste keer ging eigenlijk hartstikke goed. Voor haar dan.. ik was zo nerveus als wat. Vol spanning ging ik haar ophalen. De juffen vertelde hoe goed het was gegaan en terwijl ze het zeiden begon ze te huilen. Ineens besloot ze dat ze mama toch wel gemist had haha.

Zo goed als dat de eerste keer ging zo'n drama waren de paar keer erna.. Inmiddels wist ze helaas dat ik weg zou gaan en ze begon steeds eerder te huilen. Wat brak mijn hart. Waarom deed ik haar dit aan?! Het ging zo tegen mijn gevoel in. Naderhand hoorde ik dat dit hele drama echt maar een paar minuten duurde...  Het heeft zo'n twee weke geduurd en toen vond ze het eigenlijk allemaal wel best. Ze speelde leuk met de andere kinderen en zij ook met haar. Deed goed mee met activiteiten en het gaat eigenlijk gewoon hartstikke goed! De juffen doen echt hun best om haar overal zo goed mogelijk bij te betrekken. Het is gelukkig een kleine groep en zij is de jongste dus aandacht zat! Nu is het alweer kerstvakantie dus volgende week mag ze weer gaan. Ik hoop dat ze na haar 3 maanden op proef gewoon lekker daar kan blijven maar dat denk ik eigenlijk wel. Ze lijkt echt haar plekje te hebben gevonden. Zo leuk en fijn om te zien! 

In december is ook weer haar jaarlijkse controle bij de cardioloog. Ook altijd zo'n moment dat toch spannend blijft. Ze heeft bij haar longslagader geen hartklep en die zal op den duur moeten worden geplaatst. Om dat in de gaten te houden krijgt ze dus nog een jaarlijkse controle. Maar ze heeft zo veel energie en eigenlijk nergens last van dat ik wel dacht dat alles goed zou zijn. Maar toch je weet maar nooit. Gelukkig was alles nog hetzelfde en hoeven we pas volgend jaar weer terug te komen!