Wat wordt ze toch snel groot

Denvy is nu 14 maanden oud en het is weer hoog tijd voor een blog want wat wordt mijn meisje ineens snel groot...Ik ben soms verbaasd hoe ze van het ene op het andere moment iets kan zonder het ooit eens geprobeerd te hebben.

Oma Bellen. Al een paar maanden ben ik met haar bezig met het "naar oma bellen". Op een klein glimlachje na had ze er nooit echt aandacht voor. Gisterochtend zat ze weer met haar telefoontje te spelen. Ik vroeg of ze Oma ging bellen maar er kwam totaal geen reactie. Echter een paar uur later, in de middag stelde ik dezelfde vraag en deed ze ineens de telefoon naar haar oor. Een prachtig moment want ineens blijkt dat het voordoen succes heeft. Na wat "goed zo's" en "wat ben je een grote meid" liep ze zo trots als een pauw rond met haar telefoontje. Het kwartje is gevallen!

Beestjes nadoen. Denvy is beestjes gek. Ik ben daar ook bewust mee bezig want ik vind het heel belangrijk dat ze dieren leuk lief en aardig gaat vinden. Maar het meest belangrijke vind ik dat ze respect voor dieren krijgt en daar kan je mijn inziens niet vroeg genoeg mee beginnen. Dagelijks brengen we een bezoekje aan de dieren. We gaan eendjes voeren, naar het hertenkamp waar ook kippen en ganzen lopen, we doen een bezoekje aan de kinderboerderij en zelfs tijdens het fietsen zijn we altijd bezig met de diertjes die we tegen komen. Alle dieren en hun geluiden passeren dan de reveu. Ze kent inmiddels al heel wat geluiden en bijbehorende dieren. De olifant de pffffffffffffffffrrrrrrrrrrrrr, de kip tok tok tok, de poes miauwmiauwmiauw, de hond waf waf waf, de eend kwakkwakkwak, het konijn mienemienemiene, de bij bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz en het paard doet hihihihi. Maar het schaap dat bleef in stilte gehuld terwijl we dagelijks langs weilanden vol schapen fietsen en ik als een idioot schapen zit na te doen. (omstanders zullen met regelmaat denken dat ik niet goed bij mijn hoofd ben maar dat terzijde). Van het ene op het andere moment verdwijnt die stilte wanneer ik vraag wat een schaap doet. Denvy antwoord zomaar ineens met een luid "MÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉ!" Het heeft gewoon ergens in dat kleine briljante breintje gezeten en vind ineens zijn weg naar buiten. Heel bijzonder!

Bij ieder klein mijlpaaltje ben ik verbaasd. Hoe kan het toch zijn dat ze het in de ochtend nog niet kan en het in de middag ineens doet alsof ze nooit anders gedaan heeft?

Zijn jullie ook weleens verbaasd over je kindje?