Onze dreumes loopt los! of toch niet?

Ons zoontje is nu sinds een paar weken begonnen met lopen. Hij stond al een tijdje best lang los, maar de eerste stapjes moesten we nog even op wachten. Hij vond het wel al heel leuk om aan de hand te lopen. Op een dag wilden we kijken of hij ook los zou durfen. Dus papa en mama gingen tegenover elkaar zitten en hij mocht dan van de een naar de ander lopen. Eerst zaten we zo dicht bij elkaar dat we elkaars handen nog beet konden pakken. Dit ging goed. Dus maakten we de afstand steeds wat groter. Ook goed! Wat waren we trots op ons mannetje! Vanaf dat moment heb ik hem als papa aan het werk was steeds vaker de ruimte gegeven om 'los' te lopen. Dat was best vermoeiend, want ik liep er dan achter als een soort persoonlijk vangnet. Nu een paar weken later is hij niet meer te houden. Als ik denk dat we even leuk met de blokken kunnen spelen, klautert hij in no time omhoog en begint te lopen. Inmiddels loopt hij dus ook zonder zijn persoonlijke vangnet. Alleen als hij bij scherpe hoeken in de buurt is zorg ik er wel voor dat ik klaar sta om te voorkomen dat hij binnenkort een ritje ziekenhuis mag meemaken. Het is echt heerlijk om te zien hoe zijn wereld ineens groter word! Hij lijkt soms net een klein aapje. Vooral als hij met zijn handjes omhoog loopt. Hij word steeds sneller en stabieler. Ik vind het nog steeds wel een beetje eng en ik durf hem zeker ook nog niet los te laten lopen als ik er niet bij ben. Daar dacht hij zelf laatst wel een beetje anders over. Ik had hem net een schone luier omgedaan. ot die dag liet ik hem dan altijd op zijn aankleedkussen liggen (op de grond), gaf hem een speeltje en dan kon ik snel de luier weggooien terwijl hij nog even bleef spelen. Dat doe ik nu dus niet meer! Ik liep terug naar de kamer en ineens komt die kleine donder daar aangewandeld! Hier schrok ik toch best wel van! Maar ook was ik super trots op hem dat hij zelf omhoog was geklommen en naar me toe kwam. Ik heb het papa ook vol trots verteld toen hij thuis kwam, ondanks dat ik weet dat papa dit ook wel eng zou vinden. Maar zelfs papa was trots! Wat wel grappig is is dat hij als hij aan de hand loopt hij op zijn tenen gaat lopen, terwijl als hij los loopt hij zijn voeten wel goed neerzet. In het begin waren we eigenlijk nog best wel bang dat hij ook een tenen loper zou worden net als zijn moeder. We hadden zelfs al met het idee gespeeld dat hij misschien de nieuwe Billy Eliot zou gaan worden. Maar gelukkig kan hij dus wel gewoon normaal lopen. Zelfs buiten met schoentjes aan gaat het al goed. 

Er zat alleen nog wel een klein mysterie aan zijn loopgedrag. Mijn moeder en mijn broer waren op bezoek geweest en ik liet hem los lopen om te laten zien hoe goed hij dat al kan. Maar hij bleef steeds steun zoeken bij alles. Langs de muur, langs mijn been, onze handen. Ik dacht nog bij mijzelf, tuurlijk als je iets wilt laten zien dan doen ze het niet. Dus ik zocht er verder ook niks achter. Maar die avond toen ik terug kwam van boodschappen doen was mijn schoonmoeder er. En weer wilde hij niet echt los lopen, terwijl hij dat normaal wel al deed als zij erbij was... Mijn vriend was zelfs even bang dat hij misschien te veel gevallen was tijdens het oefenen met mij waardoor hij niet meer durfde. Hij was 0,0 keer gevallen, dus dat was het niet. Maar wat danwel? De volgende dag heb ik weer geprobeerd om hem los te laten lopen en weer zocht hij overal steun. Tot ik ineens een ingeving kreeg. De keren dat het goed ging had hij namelijk iets in zijn handen. Een blokje of een sok. Maakt niet uit wat als hij maar iets in zijn handen had. Die keren dat hij steeds steun zocht had hij niks in zijn handen. Dus ik gaf hem een blokje en ja hoor! Daar ging hij weer. Hij rende zelfs bijna! Mysterie opgelost.

Hij heeft gewoon nog wat houvast nodig, ook al is het maar voor het idee!

Inmiddels heb ik ook tijd gehad om een leuk filmpje te maken van zijn stapjes die ik graag met jullie wil delen:

KennanWalk

Youtube doet zo nu en dan wat raar, dus ik heb voor de zekerheid het filmpje openbaar op mijn facebookpagina gedeeld:

facebook Lindsy Veenstra

Ik hoop dat jullie er (bijna) net zo veel van genieten als ik! ;)