9 jaar geleden
Mijn kindje gaat binnenkort naar de peuterspeelzaal.
Lang gezocht en eindelijk gevonden...peuterspeelzaal. En ook nog eens dichtbij. Ik vind het leuk en tegelijkertijd een beetje nerveus.
Het is lekker dichtbij, 10 min lopen van mijn moeders huis. Binnenkort ga ik aan het werk en zo kan mijn moeder of eventueel mijn broer de kleine ophalen. Alles is al geregeld en ze is begin februari ingepland.
Ik vind het leuk en spannend maar tegelijkertijd een beetje nerveus voor haar. Zij is zo lief en houd ervan om met andere kinderen te spelen. Onze buurmeisje is 9 jaar maar ze zijn onafscheidelijk en de buurjongen is 4 jaar en zijn verliefd op mekaar. Geweldig om te zien. Dat is toch anders dan wanneer ze gaat spelen met vreemde kinderen.
De reden van mijn angst is mijn persoonlijke slechte ervaring met klasgenootjes. Het is sinds kort nog erger geworden. Ik moest vaak naar de apotheek omdat mijn moeder geopereerd was enmoest prikken tegen trombose. Zodoende dat ik de naaldencontainer moest inleveren bij de apotheek. Eenmaal in de rij moesten we een poosje wachten. Ze bleef roepen dat ze wilde spelen en die ene keer mocht het van mij.
Na een paar minuutjes leuk te hebben gespeeld kwam een vader binnen met 2 oudere meisjes, ik denk rond de 6 jaar. Asira wilde ook spelen met hetzelfde blokje als dat meisje en helaas ging het niet goed tussen die twee. Asira en de buurjongetje die doen dat ook bij elkaar maar ze hebben geen ruzie. Ik zei maar tegen mijn dochtertje dat ze ook met de andere speelgoed kon spelen maar zij wilde met het oudere meisje spelen. Die hoefde niks van Asira te hebben en zei constant "niet doen, meisje". Arme schatje van me die stond maar aan de kant en schrok een beetje ervan. De vader zei er wat van maar het meisje ging maar door en sprak tegen Asira alsof ze het kon begrijpen. Ook duwde ze haar eigen zusje weg. De meiden speelde alleen en was het wel weer over.
Ik riep Asira bij me want we waren zo aan de beurt maar jammer genoeg wilde kleine diva verder spelen en weigerde in de wagen te zitten. Ik was aan de beurt en vertelde haar dat wij aan de beurt waren en anders moest mama helpen. Nee was het antwoord. Hupsakee...in de wagen en we gingen daarna naar huis.
Toen we bij oma waren had ik het met haar erover en ik twijfelde want aan de ene kant was Asira begonnen maar aan de andere kant had het meisje niet zo hoeven te reageren.
Ik ben bang dat er misschien gemene kindjes op de peuterspeelzaal zijn en dat zij zich niet kan verdedigen. Ligt dat aan mij? Overdrijf ik?
suus026
Ja ben helemaal met je eens. Een gerustelling voor mij. We kijken hoe het gaat op de peuterspeelzaal. Niet weghouden maar op een gegeven moment kan ik ook niet leuk meedoen. Maarja, je kan jet niet ontwijken. Ik heb de neiging om weg te lopen of niet met diegene om te gaan. Dat wil ik haar niet leren. Zo is het leven nou eenmaal.
JufFeline
Of het gemene kinderen zijn weet ik niet maar kinderen zijn vaak egocentrisch en hebben nog moeite om zich in te leven in anderen. Ik kan je alvast vertellen, ja die zullen er zijn. Dit soort momenten zullen zich met grote waarschijnlijkheid voordoen. Maar om je kind daarvan weg te houden is niet nodig denk ik. Het is goed dat je dochter aan dit soort dingen went en juist leert met dit soort situaties om te gaan. Dit kan alleen door ze tegen te komen. Op een peuterspeelzaal is dat juist een hele veilige omgeving omdat de leidsters de kinderen met deze situaties zullen begeleiden, leren omgaan. Zo is ze ook goed voorbereid als ze straks naar school moet. Hier zal ze dit soort situaties ook tegen komen. Het is goed om alert te zijn op dit soort momenten zodat je het er met haar over kunt hebben. Haar kunt leren hier op de goede manier mee om te gaan maar weg houden heeft geen nut want dit soort situaties zal je de rest van je leven nog tegen komen, helaas.