Knuffelkont, afleren of zo houden?

Wouter is een echte jongen! Wild en druk, maar dan ineens komt hij bij je en kan zo heerlijk met je komen knuffelen. Brengt me weer helemaal terug in de tijd. De uren die ik met hem doorbracht toen hij nog zo vreselijk klein was. Zijn broer en zus waren al uit het ziekenhuis en hij moest achterblijven. Drinken en ademhalen tegelijk was te moeilijk voor hem. Vaak was ik dan een aantal uren bij Wouter in het ziekenhuis en lag hij lekker op mijn borstkas.

Inmiddels is hij vier jaar, maar het knuffelen heeft hij niet verleerd. Ook met papa, opa, oma en Lucas en Ilse knuffelt hij graag. Maar ook minder bekenden moeten eraan geloven, mijn tante bijvoorbeeld, die we maar een enkele keer per jaar zien.

Sinds 19 januari gaan mijn kinderen naar school. Lucas heeft  nu al massa vriendjes en krijgt al regelmatig uitnodigingen om te spelen. Ilse heeft niet veel vriendjes, maar wel gelijk goede vriendjes, waar ze  vaak mee speelt. Wouter, die in mijn ogen het meest sociale is, heeft nog niet echt aansluiting in de klas. Ik hoor hem niet veel over de kinderen in de klas.

Pas geleden was mijn man met de kinderen op pad, naar een recreatieplas in de buurt. Lekker even in het zand spelen. Wouter werd geroepen. Een kind uit de bovenbouw riep hem. Wouter eerst nog wat verlegen, kwam steeds meer dichterbij en ineens ging hij de jongen knuffelen. De jongen wist niet wat hij er mee aan moest.

Inmiddels merk ik dat Wouter wel aansluiting heeft buiten de klas. De bovenbouwjongens vind hij erg interessant. Hij knuffelt ze graag. De meeste jongens die ik tegenkom, vinden het ook helemaal niet erg. Maar er komt natuurlijk een dag dat iemand het echt niet leuk vind.

Moet ik Wouter leren om niet iedereen te knuffelen? Ik zeg al regelmatig tegen hem dat niet iedereen zoveel van knuffelen houdt, maar hij knuffelt er niet minder op. En de meeste kinderen vinden het zelfs lief. Ik weet niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan. Wildvreemde knuffelt hij trouwens niet hoor, daar is hij dan weer te verlegen voor.