Ik wil geen koning worden

Ole vindt het prachtig, alles wat met de koning en koningin te maken heeft. Afgelopen dagen heeft hij veel naar de televisie gekeken en gilde hard door de kamer "Mam! Daar is de koning! En de koningin! Maxima!" wanneer zij in beeld kwamen. Koninginnedag vond hij ook prachtig. Iedereen in oranje en we hebben de abdicatie en inhuldiging bekeken op een groot scherm in een park, midden in de stad. Onder het genot van een drankje en de kindjes lekker rondrennen.

Vanmorgen is papa hem aan het wassen en aankleden. Ze hebben altijd de grootste verhalen. Papa vertelt hem vaak allemaal leerzame dingen waar je Ole dan steeds op hoort zeggen "Oh, dat wist ik nog niet" maar ook heel vaak "Maar dat weet ik wel hoor!"

Ole begint weer over de koning. Blijkbaar heeft het veel indruk gemaakt. "Vond je de prinsesjes ook leuk Ole?" "Ja!" roept hij. "Misschien kom je Amalia wel eens tegen en vinden jullie elkaar heel leuk en lief. Misschien gaan jullie dan ook ooit wel trouwen, dan word jij koning!" "Maar ik wil geen koning worden!" roept hij een beetje boos. "O nee?" papa kijkt hem vragend aan. "Ik wil gewoon een mannetje blijven" zegt hij zachtjes.

Nou dat vinden wij natuurlijk ook goed. En misschien zelfs wel veel beter...