Ik begin vaak te mopperen als leerling te laat is

Ik loop vaak een beetje te mopperen als elke keer dezelfde leerling te laat komt. Een keer kan echt gebeuren maar in het voortgezet (speciaal) onderwijs zijn het altijd dezelfde. Ondanks dat het speciaal onderwijs is, is het gewoon een verkeerd ritme. En vaak zijn het ook nog de sterkere leerlingen die altijd te laat komen. 

Ook in de 2e klas waar ik een tijdje voor stond haalde een leerling zijn schouders op toen ik er wat van zei want dan moest hij wel een trein eerder nemen en dat was die niet van plan want dat bed is zo lekker. Moeder is alleenstaand en al naar d’r werk. Doet er alles aan om het voor elkaar te krijgen maar ook daartegen haalt hij zijn schouders op. 

Nu breng ik op de dagen dat ik vrij ben mijn oudste dochter naar school. Wij hebben een bewuste keuze gemaakt voor een school ver weg van waar we wonen. Dus wij rijden door de stad heen om haar te brengen. Doordat ik het op mijn  werk meemaak zorg ik ervoor dat we altijd op tijd zijn. 

Dan kijk ik altijd met verbazing als ik de school uitloop hoeveel kinderen met ouders nog rennend de school ingaan. Ook hier zijn het altijd dezelfde ouders. Vooral vraag ik me soms af wat is relaxter? Op tijd zijn of last minute. Maar ook wat leren we onze kinderen aan want vaak nemen ze dat ook mee naar het vervolg in hun leven. 

Echter merk ik vooral dat de juffen en meesters het niet fijn vinden want die willen starten met hun lessen. Hoe zou jij het vinden als je net een gesprek wil starten en je wordt meermaals onderbroken?