Hoera!

Hieperdepiep hoera.

Afgelopen week was het dan zover, ons zoontje is twee jaar geworden.

Dit jaar heeft hij zijn verjaardag heel anders beleefd dan vorig jaar. Ik vind het interessant om erachter te komen wat er in zijn koppie omgaat en wat hij denkt en hoe hij de wereld ziet. Gelukkig kan hij zelf ook steeds meer vertellen, wat tot erg leuke gesprekken leidt. Vooraf bespraken we al wat hij met zijn verjaardag ging doen. Hij wilde verjaardagsliedjes zingen, taart eten en cadeautjes krijgen. Die liedjes hebben we natuurlijk al vaak geoefend en kon hij al goed meezingen en erbij dansen. Als we aan hem vroegen hoeveel jaar hij werd kon hij ook al zo schattig twee zeggen met twee vingertjes omhoog. Thuis hebben we de kamer versierd met vlaggen, ballonnen en slingers. Dat vond hij vorig jaar zo indrukwekkend en ook dit jaar vond hij dat erg leuk. De ballonnen mochten niet lang blijven hangen want het is natuurlijk veel leuker om mee te spelen. Het taart eten ging hem ook goed af. Samen met een ander kindje zaten ze aan een tafeltje met de taart voor hun neus. Ze begonnen met een likje slagroom met de vingers en eindigden in een halve taart aan een klein vorkje te prikken. Dit was natuurlijk een leuk gezicht en heeft mooie foto’s opgeleverd. En dan de cadeautjes. Dat was dit jaar het meest indrukwekkend. Hij gaf de mensen nog geen kus voordat hij zijn cadeautje had gekregen. Het uitpakken en de spanning wat het zal zijn dat vond hij prachtig. Hij was ook echt toe aan nieuw peuterspeelgoed met nieuwe uitdagingen. Nu hebben we weer genoeg speelgoed om heel het jaar mee door te komen. Mijn peuter vermaakt zich voorlopig wel.