Het kan soms zo simpel zijn

Toen ze nog een baby was, was het alleen nog huilen. Later kwam daar heel veel bewegen en wegdraaien bij en de laatste weken werd het schoppen. En niet alleen schoppen in de lucht, maar voornamelijk doelgericht schoppen, tegen mij, of wie haar dan ook wilde verschonen (daar voelde ik me dan stiekem weer een beetje beter mee..). Ze wordt dan ook echt boos. En ik dus ook, want in mijn buik en gezicht getrapt worden is ook mijn hobby niet. Ook mama's engelen geduld raakt wel eens op..

Ik heb van alles geprobeerd, eerst met lief doen, kletsen en grapjes maken. Daarna met afleiding, boekjes lezen of met speelgoed. Uiteindelijk met streng worden; dochterlief in de ogen aan kijken, duidelijk nee zeggen en haar benen vasthouden. Ik heb haar ook een paar keer van de commode afgehaald, maar dat was alleen maar leuk voor haar, dus daar ben ik snel mee gestopt. Niets hielp. Al met al werd het verschonen steeds frustrerender. Voor mij, want het schoppen ging maar door en was regelmatig ook echt best pijnlijk. En voor dochterlief, want ze vond het écht niet leuk. 

Tot een week geleden. Ineens bedacht ik mij iets. Haar zomaar op de commode leggen, werkt dus duidelijk niet. Laat ik eens gek doen en haar er bij betrekken. Dus ik zet haar op de commode (tot zover gaat het altijd wel goed), maar in plaats van haar neer te leggen, laat ik het haar zelf doen. Dus zeg ik tegen dochterlief: "ga maar liggen", en ik geef haar mijn hand om haar een beetje helpen. En wat denk je.. dochterlief gaat zonder protest liggen. Ok, so far so good. We gaan een stapje verder en de luier verwisselen. Ik zorg dat ik uit de kickzone sta, maar wat schetst mijn verbazing.. haar benen blijven stil liggen. En het wordt nog sterker, wanneer ik zeg, billen omhoog (ipv. ze om hoog te duwen), gaan de benen, zo ongeveer, vanzelf de lucht in. En ondertussen kletst dochterlief honderduit. *........* 

Toevalstreffer. Dat moet wel..Maar de keer er na, precies het zelfde. Evenals de volgende dag, de dag daarop en nu een week later gaat het nog steeds hartstikke goed! Op een keer vandaag na, want toen weigerde ze om zelf te gaan liggen, maar ja.. de broek moest toch verschoond worden, dus dan maar weer neergelegd en ja hoor she kicked my butt. Maar hé, de uitzondering bevestigd de regel...

Dat het zo simpel kan zijn..."ga maar liggen".. Kleine meisjes worden groot, dat wil ik nog wel eens vergeten *Zucht*<3