En toen was hij ineens alweer twee!

En wat gaat de tijd toch snel

Gisteren nog zag ik hem voor het eerst

Lag hij hier in m'n armen

Wat is hij mooi

Wat staat de tijd hem goed

Ik knipper m'n ogen en zie hoe hij steeds

Weer een beetje veranderd is

Maar hoe groot hij ook mag zijn
In mij ogen blijft hij altijd klein

(M. Borsato)

Lieve kleine man van me,

Het is alweer twee jaar geleden dat ik de mooiste verrassing van mijn leven dan eindelijk vast mocht houden. Twee jaar geleden dat je papa en ik in tranen uitbarstte en beiden ineens in liefde op het eerste gezicht geloofden. 
Mijn eerste herinnering aan jou is dat ik je vasthield en je naam noemde, waarna jij je hoofdje optilde en me recht aan leek te kijken. Ondanks dat dat eigenlijk nog helemaal niet zou kunnen.

Vol trots belde ik oma op om te vertellen dat je er was en hoe papa en ik je genoemd hebben. Achteraf hoorde ik van oma dat ik maar bleef zeggen hoe knap en mooi je was, terwijl je eigenlijk stiekem meer op Smèagol leek dan een mooie popperige baby, dus ik had duidelijk een gigantische roze bril op! (mocht je me niet geloven, dan heb ik nog wel foto's) Maar gelukkig is dat later helemaal goedgekomen!

Het eerste jaar leek voorbij te vliegen! Van omrollen tot kruipen en de eerste stapjes, alles leek zo snel te gaan! Ik kreeg de kans niet om trots te zijn op iets, of je had alweer iets nieuws geleerd. 

In je tweede jaar zag ik je ineens veranderen van mijn kleine babyboy/dreumes naar een echt kereltje met een eigen mening en smaak. Je werd steeds liever maar ook steeds eigenwijzer en voordat ik het wist zat je in de peuterpubertijd en schopte je de ene scene na de andere (tot groot vermaak of irritatie van omstanders). Ook was ineens het ledikantje niet goed genoeg en besloten we dat je een mooie grote jongensbed kreeg, waar je tot nu toe heerlijk in slaapt. Daarintegen zit je de hele dag nonstop gezellig te zingen/neurieën en dans je er op los! En eindelijk heb je de rust gevonden om 's avonds lekker onder een dekentje tegen me aan te kruipen totdat je (of mama) in slaap valt.

En nu is het ineens zover, je tweede verjaardag!

Je bent officieel een peuter! Je derde jaar hebben we mogen vieren met een hoop lieve mensen die onvoorwaardelijk van je houden en stapelgek op je zijn! We hebben stilgestaan bij je opa die dit niet meer heeft mogen meemaken, maar waar we zeker van weten dat hij op een wolkje trots op je neerkijkt bij iedere stap die je neemt. 

Ik geniet van alle momenten samen en kijk uit naar waarmee je me het komende jaar weer verrast! Maar ik kan maar wel zeggen en dat is dat ik oneindig veel van je hou en trots op je ben! No matter what.