Dancing with tears in my eyes

Opstaan is lastig! Althans bij ons is het nogal een opgave. Wij hebben geen last van een veel te vrolijk springende kleuter naast of op ons bed als de rest van de wereld nog slaapt. Nope! Zeker in de winter is het elke dag een gevecht met de snooze knop, de kou en zware oogleden. Het verschil tussen mijn dochter en mijzelf is dat ik weet dat haast niet fijn is en hoelang we minimaal nodig hebben 's ochtends om dat te voorkomen. Dus op een zeker moment geef ik me toch over aan de wekker en spring snel uit bed zodat ik brood uit de vriezer kan halen, mijn kopje koffie in stilte kan opdrinken en rustig kan gaan douchen. 

Zodra ik ben aangekleed stap ik het marmotten hol binnen en begint het ritueel van de overtuiging. Zo vrolijk mogelijk roep, nee zing ik, "goedemorgen! Heb je lekker geslapen? Tijd om op te staan". De standaard reactie is een deken die over het hoofd wordt getrokken en een kreun, soms wordt die ondertiteld door de zin "laat me slapen" of "neee ik wil nog niet opstaan". Meestal staan we dan 20 minuten later beneden, want ja zolang duurt het om haar aangekleed en wel aan de ontbijttafel te krijgen. Resultaat is dan ook iedere keer dat als ik benenden op de klok kijk me rot schrik en we alsnog moeten gaan haasten. Het werd tijd voor een nieuwe techniek. 

In plaats van mijn eigen goedemorgen riedeltje laat ik de zang partij tegenwoordig over aan iemand die zijn of haar sporen in de muziekwereld ruimschoots heeft verdient. Elke dag een andere zanger(es) of band om de verrassing erin te houden en zo de kennis van muziek uit te breiden. 

Kleine verandering met groots resultaat. Een kind dat met een grote glimlach wakker wordt en dansend overeind komt. Als het liedje is afgelopen zet ik er nog één aan. In die tijd mag ze zich klaarmaken. We maken er op die manier ook nog een spel van. Redden we het voor dat het nummer is afgelopen? Bovendien hoef ik er dan niet naast te blijven staan als een aankleedcoach, maar wordt ze gemotiveerd door het spelelement. 

We doen er inmiddels geen 20 minuten meer over maar 8, afhankelijk van de duur van de liedjes uiteraard. Ik zeg: dikke tip! 

Van de week werden de rollen even omgedraaid. Zij mocht een liedje voor mij aanzetten. Vol vertrouwen drukte ze op play "deze is mooi mama". Ik antwoordde bevestigend en stond ineens te huilen. Het was een nummer uit mijn jeugd en het raakte me, niettemin door het verrassings effect. 

Samen stonden we te luisteren en ik hoop dat ook zij later ineens geraakt kan worden door muziek, en wie weet is het wel een nummer waarop ze nu zo vrolijk dansend wakker wordt. 

*En voor de nieuwsgierigen onder ons het was, het was Sting met Fragile.