1 maand geleden
Daar sta ik, te wachten tot de school uit is
Mijn kind met een vreemde meegeven? No way.
Daar sta ik, op het school plein te wachten tot de school uit is. Het regent en G zit gelukkig dankzij de regenhoes van onze prachtig buggy Rockey S van easywalker droog. We lopen elke dag op en neer van huis naar school. Dit in wind en weer, met de auto is het om rijden en parkeren is een groot drama.
G zit druk te sturen en toetert wanneer ze haar grote zus de klas uit ziet rennen. Al gauw komt er een ouder met een kindje uit haar klas aanlopen en vraagt … wilt graag samen met S spelen? Mag dat? Mijn hart gaat te keer, ik ben hier zo nog niet aan toe en moet voor de zoveelste keer zeggen dat we dit nog niet doen.
Eerste lukte het me nog zonder moeite om nee te zeggen, nog even niet. Ik ben er gewoon nog niet aan toe. Eerlijk ik vind het best één ding! Zoals jullie in mijn vorige blogs konden lezen heb ik veel moeite met loslaten.
S mee geven aan een “vreemde” voelt zo niet goed. Ik geef haar al niet eens mee aan vrienden, laat staan aan ouders van kindjes uit haar klas die ik niet ken.
Onderweg naar huis maakt mijn hoofd overheen. S is het spuug zat en wilt niet lopen, ik wissel de meiden om en laat G met de paraplu lopen en S in de buggy zitten. Zonder weinig te zeggen merk ik S het jammer vind, maar ze is het ook weer zo vergeten. Mijn gezonde verstand wilt het haar niet ontnemen, ik weet alleen niet hoe ik dit moet aanpakken. Tot op heden geef ik aan, dat ik er nog niet aan toe ben. Diep van binnen weet ik ook dat het niet alleen aan mij ligt met het loslaten, ik zie ook hoe S is in een niet bekende omgeving. Ze is erg gesloten en kijkt eerst de kat uit de boom. Daarom denk ik dat we misschien na de zomervakantie toch maar gaan beginnen met speelafspraakjes. Dit eerst bij ons thuis om te kijken hoe S het doet en hoe het gaat. Daarna als dit goed gaat en voelt, voor beide mag ze tegen die tijd ook bij andere kindjes spelen. Alles met de tijd toch,
S is pas na de zomervakantie gestart op de basisschool. Ze heeft het onwijs naar haar zin en heeft blijkbaar al allemaal vriendjes en vriendinnetjes gemaakt. Super leuk natuurlijk!
Ik ben heel benieuwd hoe andere schoolmoeder/ouders dit ervaren en hoe zij hiermee omgingen/gaan.
Kientje63
Lijkt je vreselijk om te hebben maar ze wordt groter en je zult haar los moeten laten zodat ze zich kan voorbereiden op due grote boze wereld…..
Suziewie
Ga de eerste keer mee,kopje koffie drinken...
Mama_van_Lize_2020
Ik vond de 1e keer heel spannend en ben met haar mee gegaan. Ook omdat ze het zelf spannend vond. Inmiddels gaat het steeds makkelijker met een praatje bij school en hup daar gaat ze of ik neem een kindje mee. Als je het eenmaal doet wordt het makkelijker. En ook Lize is een kat uit de boom kijker. Al zitten er nu ze iets langer op school zit (gestart in maart dit jaar) steeds minder katten in die boom.
Martinka
Ik had er totaal geen moeite mee. Uvaak ging ik de eerste keer wel mee maar daarna heb ik me er nooit zorgen om gehad… onze zoon ook niet. In bok vertrouwen speelde hij bij iedereen en iedereen speelde bij ons. Ik kan en kon hem in dat opzicht heel gemakkelijk loslaten en vond het heerlijk voor hem. Als enig kind ging er een wereld voor hem open!