Bijna zover 3x3

Drie jaar geleden lag ik op de bank met een dikke buik.

Poes tegen mijn buik aan, want dat was Luna's lievelingsplekje geworden. Ik was blij in ieder geval de 28 weken voorbij. Ik sliep ontzettend goed ( ruim 16 uur op een dag) en verder kon ik niet zoveel meer. De buik begon me behoorlijk in de weg te zitten en ondanks het vele slapen was ik doodmoe. 's Nachts was mijn bed mijn plek en overdag de bank. Filmpje kijken en boekje lezen was wat ik deed. Breien probeerde ik, maar die buik zat daarvoor in de weg. Die dag had ik nog hoop dat ik de 30 en misschien zelfs de 32 weken zou halen.

Die 32 weken heb ik nooit gehaald en de 30 weken ook niet. Een week later waren ze er ineens, een week later was ik ineens moeder. Moeheid maakte plaats voor zorgen. Die kleine hummeltjes met slangetjes, die piepjes en de alarmen die maar steeds afgingen. De zorg die ik uit handen moest geven.

Maar hoe klein ze ook waren ze werden groter en groter. Ze groeiden en ik groeide als moeder. En nu zijn ze alweer bijna 3 jaar. Over een weekje is het zover. Ik blader weer de oude foto's door en maak een collage van toen en nu.

Steeds verbaas ik me weer hoe die kleine krummels van 38-39 cm en 1234-1385 gram uitgebroeid zijn tot drie peuters van 86-92 cm en 12-13 kg. Geen mens die meer ziet dat ze te vroeg geboren zijn. Nog een week tot hun derde verjaardag. Een week vol met gedachtes afdwalend naar toen. En na die week feest! en dan in maart weer een periode van herinneringen want eigenlijk had hun verjaardag niet 16 januari moeten zijn, maar 29 maart.