Auw! She bit me!

Wat spelen ze lief samen, onze 2 bloedjes. Ging het een paar maanden geleden nog wat moeizaam, Ole moest immers ineens alles delen, nu kunnen ze prima samen door één deur. 

Vanmiddag spelen ze lief op de vloer in de woonkamer. Ole bouwt een treinbaan en Madee breekt hem stukje bij beetje af. Het lijkt hem niets te doen. Na een kwartiertje heeft Madee het gezien.

Ze staat op en loopt naar de Little People boerderij die op de speelgoedkist staat. Ole kijkt op en schiet overeind, in de richting van de speelgoedkist. "Nee Madee! Niet met mijn autootjes!" Ik zie dat de Little People autootjes geparkeerd staan in en de schuur van de boerderij. Deurtje dicht. Madee haar handje maakt het deurtje open. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Ole haar handje beetpakt en wegtrekt. Ik hoor Madee hard grommen en jammeren. Blijkbaar heeft Ole nog steeds haar handje vast. Dan begint Ole enorm hard te huilen. Ik kijk naar hem, hij staat gillend te trappelen. Madee staat ernaast en kijkt ernaar. "Wat is er Ole?" ik kijk hem vragend aan. Hij houdt zijn arm vast en zegt niets. Kan niets zeggen omdat hij geen adem haalt. Zo hard huilt hij. "Kom eens hier, haal even rustig adem. Wat is er aan de hand?" "Madee bijt mij!!!!" gilt hij. Ik schuif zijn mouw omhoog en zie de afdrukken van alle 8 tanden van Madee in zijn armpje staan. Twee daarvan nét niet door.

Madee lacht en speelt verder. Ik pak haar even beet en zet haar in een hoekje. Ik laat de arm van Ole zien en wijs met mijn vinger dat dat niet mag. Ze kijkt een beetje ondeugend maar bevestigend schudt "nee". Of het echt tot een 15 maanden oud meisje doordringt weet ik niet, maar ik heb goede hoop. 

We zullen zien wat de tijd brengt.