9 jaar geleden
Als Bjarne zijn zin niet krijgt...
Wat moet je doen wanneer je je zin niet krijgt? Ik vertel hier hoe Bjarne daarmee om gaat en hoe dit voor mij is.
Mama zijn is heerlijk. Echt, ik geniet er dagelijks van. Maar soms is het ook wel eens lastig. Bjarne kan natuurlijk nog niet echt zeggen wat hij wil of wat hij bedoelt... Hij heeft echter wel een manier gevonden om duidelijk te maken dat hij zijn zin niet krijgt.
"Is se mij"
"Is se mij" oftewel: is van mij. Een trio woorden die Bjarne heel goed kan uitspreken. Alleen... Alles "is se mij" nu volgens Bjarne. Zo zag hij op de vakantie een kameel waar kinderen rondjes op konden rijden. Toen Bjarne de kameel zag wees hij ernaar en zei "is se mij". Maar helaas voor Bjarne is onze tuin toch echt niet groot genoeg. Bovendien ziet mama het toch niet echt zitten om een kameel in de tuin te hebben staan. Dus bleef het bij het maken van een foto op de kameel.
Tegen de zin van Bjarne
Vaak gebeurt het natuurlijk ook dat we weer weg moeten als het leuk is. Of dat je niet eeuwig op een kameel kunt blijven zitten. Dat Bjarne het daar dan niet mee eens is, kan iedereen dan merken. Er volgt dan namelijk eerst een hele hoop gegil, gevolgd door nog meer en harder gegil, tegenwerken bij het in de wagen gaan zitten en uiteindelijk gehuil. Met een beetje afleiden is Bjarne daarna al snel weer aan het lachen en lijkt hij alles te zijn vergeten.
Hoe is dat voor mama?
Tja, heel eerlijk? Ik ben het inmiddels gewend. Natuurlijk is het heel vervelend en irritant en krijg je veel blikken van mensen om je heen. Maar als ik eerlijk ben heb ik tien keer liever dat Bjarne gilt en huilt als ik hem ergens wegpak dan dat hij zijn zin altijd maar krijgt om te voorkomen dat hij gaat gillen. Bjarne heeft gewoon te leren dat gillen geen zin heeft, dan zal hij hopelijk vanzelf eens stoppen met dit gedrag.
Herken jij dit gedrag? Hoe ga of ging jij met dit gedrag om? Wat zou jij doen met dergelijk gedrag? Laat het me weten in een reactie.
Kimdejong
Als die van mij iets niet mag. Is het gillen, huilen, gooien met spullen en zichzelf. Meestal gevolgd door op de grond gaan liggen spartelen. Ik laat hem dan maar. Pak het spul af waar hij mee gooit en leg dat hoog weg en laat hem maar rollen. Laatst ben ik er een keer naast gaan liggen en ook gaan gillen, rollen en spartelen. Meneertje keek me raar aan, stond op en liep weg om vrolijk te gaan spelen. Met eerst een blik van: Nou die spoort niet. Was echt te grappig. Nu doe ik dat nog wel eens en krijg dan dezelfde reactie. Ik leg hem dan uit dat hij dat doet en dat Mama dat ook gek vind.. Hopelijk gaat het beetje bij beetje doordringen en veranderen. Maar dat lukt natuurlijk als hij zich beter kan uiten met praten :-D Maar inderdaad niet toegeven en vooral laten kijken hahah Succes met wat nog komen gaat (of niet). ;-)
Kirstenimolnen
Ja hier is het ook begonnen. Vandaag nog, ik was aan de telefoon met mijn moeder en de deur van de vaatwasser niet goed dicht gedaan. Elfa deed hem naar beneden en klom op de deur. Ik was natuurlijk niet snel genoeg, dus ik kwam er pas achter toen ze er al op zat. Ik vertelde met luide stem dat dit niet de bedoeling was. Huilen! Gelukkig had ik mijn moeder aan de lijn en geen onbekende. Heb ook maar snel opgehangen. Maar vandaag ging het de hele dag door. Ik ben echt dood op door al dat gehuil. Ze is alleen nog niet zo ver dat ze zich op de grond werpt. Ze is veel te voorzichtig. Dus als ze eenmaal heel voorzichtig op de grond is gaan liggen weet ze niet meer dat ze boos was. Hahaha.
Annemiek2
oo klinkt lekker bekend. Gewoon laten gillen en niet toegeven :D. Laat ze maar kijken en denken maar mijn kind gaat niet een verwend nest worden.