1e schoolreisje

Vandaag was het dan zover, eindelijk met zn allen in de auto opweg naar een landalpark op een klein half uurtje van school. 

Schoolreisje, hoe ik me niet goed meer kon herinneren hoe ik het vroeger zelf ervaarde, wilde ik nu super enthousiast zijn en totaal niet laten merken dat ik het ook spannend vond. 

Het begon van de week al, je luisterde minder goed. Dinsdagavond maakte je met slapen een drama waar we beide van stonden te kijken en zelfs papa kreeg je niet rustig. Waar je al slaande en gillend niet wilde dat ik je vasthield werd het na een waarschuwing, want slaan doen we niet, een soort houtgreep waarna je langzaam rustig werd en kwam het hoge woord eruit. Je vond het spannend om op schoolreisje te gaan. Eigenlijk wilde je helemaal niet. 

Na veel praten, tranen bij jou en heel veel knuffels besloot je toch lekker te gaan slapen. 

Na een nacht slecht slapen, konden we je woensdagavond redelijk op tijd in bed leggen en sliep je door tot vanmorgen het moment dat ik je kwam wekken. 

Super vrolijk bij het idee dat je dan vandaag echt naar Bollo ging, liet ik je achter op de bank om te gaan werken. 

Papa bracht jou naar school en reed mee met het schoolreisje. De eerste foto's met jou blije koppie volgende al snel en het vermoeden dat je het naar je zin had werd bevestigd. 

Om half 2 stapte ik in de auto en reed ik naar het park waar je vrolijk stond te wachten. Helemaal blij nam ik jou en 2 klasgenootjes mee in de auto terug naar school. Jullie kwekten gezellig over de dag. 

Eenmaal op school begon het verzoek om een speelafspraakje al, maar dat slaan we de rest van de week maar even over. 

Je eerste schoolreisje zit er op en je hebt genoten. Volgend jaar maar niet te ver van te voren zeggen dat je gaat. Hopelijk besparen we daarmee zenuwen, drama's en gedoe.