Hij vroeg me ten huwelijk!!

Heerlijk waren wij net een paar dagen aan het genieten van onze vakantie in Italie. Zoals altijd kiezen we ervoor om dagenlang lekker aan het strand of het zwembad te liggen, maar we willen ook altijd wel wat van de omgeving zien. Op dag twee besloten we even samen te gaan zitten wat we dan welke dag wilden gaan doen en zien. “Ik heb een leuk idee” zei Bjorn, “Laten we allebei een uitstapje organiseren zonder dat de ander van te voren weet wat we gaan doen”. Een verrassingsuitstapje organiseren voor elkaar, wat een origineel idee, leek mij!

En zo gebeurde het dat we op zondag 9 augustus naar een haventje reden. Ik had al snel door dat we met een bootje ergens heen zouden gaan. Tof, want ik ben gek op boottripjes! Waar we heen zouden gaan wist ik nog steeds niet. Romi vond het toch wat spannend op de boot, maar wist net als ik niet wat we zouden gaan doen. 

Toen kwamen we bij een mooi eiland aan, stapten van de boot af en werden samen met andere toeristen door een Engelse gids rondgeleid over het eiland. Romi hing ondertussen aan mijn been, had honger, dorst en kon de Engelse gids natuurlijk niet verstaan. Ik vond het een prachtig eiland, maar kon door Romi weinig van het verhaal van de gids volgen en ondertussen was het bloedheet. Bjorn was wat gespannen en vroeg steeds of we het goed ging omdat het zo warm was. Ik dacht nog hij is vast bezorgd of we het wel leuk vinden, omdat hij het geregeld had. Maar het was een prachtig eiland, met een enorme villa, mooie tuinen met bomen en bloemen en ook nog eens geweldig uitzicht over het hele Gardameer! 

Eenmaal bovenaan de villa zei de gids “We gaan zo allemaal op het terras wat drinken.” “Behalve jullie” ze wees naar ons “Jullie mogen met die mevrouw mee”. Ik was wat verbaasd, maar aangezien wij één van de weinigen met een kind waren in ons groepje, ging ik er van uit dat we speciaal voor Romi nog even een ander plekje mochten bekijken. Samen met Romi volgde ik dus braaf de vrouw, met Bjorn een paar meter achter mij. We liepen door een ruimte met allemaal ouderwets kinderspeelgoed, waarop ik nog zei “Oh, kijk Romi, deze mevrouw laat ons speciaal al het kinderspeelgoed zien, wat lief!”. Zelfs toen we op een mooi binnenplaatsje kwamen, waar wijnglazen, hapjes en verse sinaasappelsap voor ons klaarstonden op een tafeltje, drong nog niet tot mij door wat me te wachten stond. Achteraf snap ik nog steeds niet dat ik zo naïef was om te denken dat het allemaal speciaal voor Romi was.

Met Romi stond ik naar het prachtige uitzicht te kijken, toen ik Bjorn achter mij hoorde zeggen “Dit knopje is voor filmen en hiermee kun je foto’s maken”. Huh, wat moet je filmen dan? dacht ik, maar toen ging er ineens een lichtje branden! Ik draaide me om, hij pakte een doosje uit zijn broekzak en begon op één knie zijn verhaal! Ik stond nog geschokt met Romi in mijn armen, zette haar gauw op de grond, terwijl ze tegen bjorn zei “Eh, wat doe je papa? Wat is dat?” We moesten allebei lachen en vervolgens was ik nog steeds zo flabbergasted dat ik maar half hoorde wat voor lieve woorden hij allemaal tegen me zei (gelukkig hebben we dus de film nog 😉). Tuurlijk zei ik “JA!” en vervolgens kregen we van die lieve vrouw champagne en lekker hapjes. We proostten en genoten van de prachtige locatie en het mooie uitzicht.  

Dit moment, wat ik al in verschillende scenario’s in mijn hoofd had zitten in de jaren dat we samen zijn, had niet mooier gekund. We zijn al veertien jaar samen en hadden het al regelmatig over trouwen gehad, maar het aanzoek kwam maar niet. Het zat er dus een keer aan te komen… Maar deze vakantie, deze plek en dit moment had ik echt totaal niet verwacht! Ik dacht altijd dat ik het van te voren allang aan zou zien komen, dat ik de ring vast al per ongeluk ergens zou zien liggen en dat ik anders vast wel zou merken dat hij mega zenuwachtig zou zijn. Maar dit alles was niet het geval! Hij had het supergoed verborgen weten te houden en heel goed gepland. Ik had echt niks door en was dus totaal verrast, precies zoals hij verwachtte en dat maakte het wel het allerleukst!

Na een momentje voor ons drieën met hapjes, drankjes en voor Romi wat chipjes, maakte we nog een klein wandelrondje op het eiland en vertrokken we daarna weer met de boot naar het vaste land.

’s Avonds op de veranda proostten we samen nog een keer met de fles champagne die we mee hadden gekregen. We spraken over de afgelopen maanden die echt heftig waren geweest rondom het verlies van Lina. Nog steeds hebben we ups en downs en ook dit heeft effect op een relatie. Het is echt niet makkelijk geweest en nog steeds zijn er momenten dat we allebei extra prikkelbaar zijn of niet lekker in ons vel zitten. Maar het doet ons goed om samen over ons verdriet en ons geluk te praten en er voor elkaar te zijn. Samen zijn we sterk en hebben we inmiddels zoveel meegemaakt dat we weten wat we aan elkaar hebben. Het vooruitzicht dat we gaan trouwen en echt met elkaar verbonden zullen zijn, geeft even een positieve vibe op ons moeilijke jaar!

Ik kan niet wachten om trouwjurken te passen, alles te plannen en samen uit te zoeken.

Toch moet ik nog even geduld hebben, denk ik. We zijn een beetje bang dat komend jaar vol gepland staat met bruiloften die dit jaar niet plaats hebben kunnen vinden i.v.m. corona en daarnaast weet niemand of volgend jaar alles wel door kan gaan zoals we zouden willen. Dus stellen we de bruiloft voorlopig even uit naar 2022. Een moment om naartoe te leven en genoeg tijd om alles te organiseren wat we graag zouden willen.

Met een glimlach op mijn gezicht, schrijf ik deze blog. Wat fijn dat ik positief nieuws kan delen dit keer! Ik kijk nu al uit naar de bruiloft!!