82▪︎Kook(d)room

Mijn hubbie2b @siddersfoodies heeft een droom welke hij steeds meer vorm begint te geven.

Hij wil ooit een eigen restaurant beginnen of cateringsbedrijf, ja beetje onhandig in de corona tijd, maar sinds vorige week probeert hij al wel wat voeten aan de grond te krijgen door zijn foodie liefde op zijn insta te plaatsen.

Speciaal nieuw account gemaakt om deze liefde en passie te delen met meer mensen dan alleen zijn gezin of de buren. 

Deze influence poging heeft hem ook wel een beetje naar de bol doen stijgen. Omdat elke nieuwe like, waarvan hij een beetje meer gaat zweven, ervoor zorgt dat hij weer iets nieuws uit de kast wilt halen. Ontdekken van smaaksensaties. Mooie gerechten, alsof je het restaurant in huis haalt.

De boodschappenlijstjes worden afgestemd op gerechten welke hij op zijn insta wilt plaatsen. Duurste vlees voor zijn bbq wordt aangerukt. Maar damn wat is het tegelijkertijd ook goddelijk verrukelijk en geweldig om te zien hoeveel passie hij erin stopt. 

We eten gevarieerd, proberen nieuwe dingen uit en lijken meer groente te eten. 

We nemen overigens voor lief dat ons eten vaak lauw of koud geserveerd wordt, omdat de kok eerst het perfecte plaatje probeert te shooten, tips en trics zijn zeer welkom overigens. Maar hey ik klaag niet, er staat elke avond een maaltijd op tafel. En wat voor een. 

Tevens hebben we meer afwas, omdat zorgvuldig wordt uitgezocht op welk bord, plaat of kommetje het gerecht voor hem het beste uit komt.

En ook al is hij geen foodphotographer, ik vind zijn eerste pogingen best aardig gelukt. Heb een man, nou ja bijna man dan, die aardig veelzijdig is. 

Onze hogere boodschappen uitgaven is wel een doorn in het oog. Mijn oog. Het beste vlees wordt van stal gehaald. De gehele apothekerskast staat vol met allerlei kruiden. Van A tot Z, van Hollandse bodem tot Aziatische. Van platte namen tot onuitspreekbare melanges. Barbecue rubs, azijnsoorten, ciders, honingen noem maar op.

En zelfs verse kruiden, uit een pakje, wat een ironie, krijgen een gereserveerd plekje in de koelkast.

Speciale handschoenen, grote vacuüm zakken om te marineren, steeds meer handige keukengerei, scherpere messen noem het maar op.

We lijken wel aandelen in de webwinkels te hebben.

En sorry mensen als jullie pakketje wat langer duurt in deze tijd, want wij claimen zowat een heel bezorgbusje. 

Al het geld dat in deze droom gestopt wordt, kan ik nu dus niet meer uitgeven aan onzin troep in huis bij de, overigens nu dichte, Action, Jysk, Leen bakker of Ali Express. Mijn koopzieke gedrag vindt alleen nog maar zijn toevlucht in de Appie, voor de noodzakelijke ingrediënten. 

Er is een struikelblok welke we met deze nieuwe uitdaging wel moeten nemen. Ons testpanel geeft nogal uiteenlopende recensies.

Veelal van de ongezouten meningen van onze gasten kan deze ambitie de das om doen.

'yak, wat is dit nou weer' 

'Dit meurt echt'

'Alweer die rode dingetjes'

'Ik fiezel wel dit, dit en dit eruit hoor'

'Ik lust geen groente, dat weet je'

'Nouuuu, alweer geen patat, ik wil patat'

'Hoef ik dit niet te eten'

En de favoriet, 'mag ik wat anders'. 

Maar over smaak valt te twisten, want onze kok heeft ook een scala aan lovende woorden gekregen. En zelfs bij stilte kun je aan een 10 denken.

Het constante gesmikkel, mee etende oren en dat er wederom wordt opgeschept zegt eigenlijk zoveel meer dan 1000 woorden. 

Liken jullie mijn grote liefde ook nog even op instagram @siddersfoodies, wellicht wordt het een groot man, niet alleen van het eten, en kunnen we van deze droom leven.

En dan zeg ik hem 'je hebt gelijk, zelfs in de crisis moet je je dromen najagen.'