WIJ ZIJN TERUG & WILLEN OPNIEUW ZWANGER WORDEN

Goedemiddag!

In februari 2015 plaatste ik mijn laatste blog. De tijd vliegt echt voorbij. Ik wist dat het een tijdje geleden was, maar zó lang!
Enfin. Ik heb het schrijven weer aardig in m'n kop zitten dus waarom geen blogjes schrijven?
Ik wil graag weer beginnen met één keer in de week en dan zien we wel hoe het loopt!
Voorheen schreef ik vooral hoe het met Mason ging, daarna een stukje hoe het mij afgaat als mama en vrouw zijn en wat me bezighoudt.
Dit wil ik graag vooral lekker blijven doen en zoals altijd zijn tips en tricks welkom!

Mason is inmiddels één jaar en ruim 10 maanden. In weken praten doen we (al lang) niet meer he, we praten nu over een peuter en niet meer over een baby. En helaas moet ik nog steeds toegeven: alle cliché's zijn waar, de tijd vliegt als een malle! Maar echt, ik houd het niet bij. Mason wordt over een kleine twee maanden al 2 jaar! 2 jaar, jongens!!!

Het is zo'n leuk ventje! Even een kleine samenvatting over de stappen die Mason heeft gemaakt tot nu toe.
Zijn eerste hapjes at Mason toen hij 4 maanden was, dit deed hij meteen al voorbeeldig. Sinds een week of twee vindt hij het niet zo leuk om brood te eten, maar verder eet hij voorbeeldig.
Zijn eerste tandjes kreeg hij aanzienlijk laat, denk ik. Waar sommige kindjes al een tandje met 3-4 maanden krijgen, kreeg Masey (ja, zo noem ik hem altijd) zijn eerste tandje bij 8-9 maanden. Hier heb ik mij overigens helemaal niet druk om gemaakt hoor, die tandjes komen vanzelf wel. Na zijn eerste tandjes volgenden al héél vlug de rest van zijn tandjes.
Masey slaapt nog steeds enorm goed. Hij heeft nog nooit, echt nog nooit, tussen ons in geslapen, hoe graag ik het ook wilde soms. Hij vindt het een feestje wanneer ik hem tussen ons in leg en doet van alles behalve slapen. No problemo! Gewoon in zijn eigen bedje dus.
Zijn eerste stapjes deed hij iets voor zijn eerste verjaardag. En sinds hij kan rennen doet hij niets liever dan dat! Rustig lopen is voor hem lastig. Maar hé, waarom lopen als je ook kunt rennen?
Inmiddels hebben we ook geen kinderwagen, maar een buggy, fietst hij lekker op zijn driewieler of loopfiets, kletst en zingt hij lekker en luistert hij steeds beter.
Zijn eerste woordje was, je raadt het al: MAMA! Een tijd lang noemde hij zijn vader ook 'mama' maar dat is inmiddels toch maar 'papa' geworden. Vind ik ook eigenlijk wel fijn ;-)

De veranderingen die Mason doormaakt zijn zo fijn om mee te maken en lijken soms zo vanzelfsprekend, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ik vind het daarom ook belangrijk om af en toe even stil te staan bij het feit dat wij zo'n gelukkig en gezond mannetje op de wereld hebben gezet.
En die tijd om daarbij stil te staan heb ik ruimvoldoende. Ik werk nu maar anderhalve dag. Ik zeg 'maar' omdat ik eigenlijk best wel meer zou willen werken. Alleen ik kom aan bij het dilemma :kinderopvang; ja of nee? gastouder; ja of nee? Is dit goed voor Mason? Ja of nee, of wel meerdere dilemma's eigenlijk.
Voor nu hebben we besloten dat we het zo even vol blijven houden zoals het nu gaat.
Ik ben dolgelukkig dat ik zo veel bij Mason kan zijn en alles van hem mee mag maken, ook hierbij besef ik dat dit niet vanzelfsprekend is.

Daarnaast hebben Nick en ik een goede balans (vinden wij) in het 'ouders zijn' en 'partners zijn' (goh, wat klinkt dat lekker zweverig). We gaan zo nu en dan een weekendje weg, wel binnen Nederland hoor. Stel dat onverhoopt iets met Mason zou zijn dan zijn we zo thuis. Volgend weekend gaan we weer lekker 2 dagen naar Den Haag, lekker keuvelen, winkelen en samenzijn! En de avonden die we samenzijn kijken we vaak een film of serie; dit doen we allebei heel graag en we vinden ook nog eens dezelfde genres leuk! Hendig!
En minimaal één keer per week ga ik naar een vriendinnetje of zorg ik dat ik iets voor mijzelf doe. Dat heb ik soms écht nodig.
Niet omdat het niet uit te houden is met Nick hoor! Je snapt me wel toch ;-)

Mijn allerbeste vriendinnetje is zwanger, jeeeeej! Dietwee gun ik het zo ontzettend. Toen zij me kwam vertellen dat ze zwanger was, was ik volgens mij nóg enthousiaster dan toen ik zélf zwanger was. Nee, dat is natuurlijk niet zo, maar zo leek het wel. Gillen dat we deden jonge!

Ik kijk er heel erg naar uit om weer lekker te bloggen, maar ook naar jullie reacties en wat jullie graag terug zouden zien in mijn blogs. Je hebt net al kunnen lezen hoe ik mijn blogs in zal delen (mason, mama, onderwerp), en dat onder het kopje onderwerp zal je vooral veel gaan lezen over het 'opnieuw zwanger worden', daarover meer in mijn volgend blogbericht!

Hoe lang duurde het bij jullie voor je zwanger werd? Of ben je, net als ons, bezig? Let me know!

XOXO

P.S. Als je het leuk vindt kun je ons ook volgen op instagram: anoukwvr.