"Wat is roze maandag?"

Zoonlief kan de heerlijkste gesprekken met ons voeren. Zeker in de auto. Dan gaat het vaak aan een stuk door. Vraag na vraag, opmerking na opmerking. Zo worden we ook op letterlijk ieder verkeersbord gewezen overigens. "Pas op, hier kunnen herten oversteken papa!" hoor je dan opeens vanaf de achterbank. Geweldig.

Laatst liepen Max en ik naar de parkeergarage waar de auto stond. Vlak naast die parkeergarage staat een fontein. Max wilde even kijken. Ik zei dat ze er soms wel eens zeep in doen waardoor het helemaal vol schuim komt te zitten en hoe grappig dat er uit ziet. Of dat ze er ook wel eens roze vloeistof in doen op roze maandag zodat het water roze kleurt. Op het moment dat ik het uitsprak, wist ik dat de ondervraging van start zou gaan. Met een grijns wachtte ik de welgeteld 2 seconden durende denkpauze af en ja hoor, daar kwam de vraag. "Mama, wat is eigenlijk roze maandag?". Tja, een slap verhaal accepteert hij toch niet, heeft het verleden wel bewezen inmiddels. Dus daar ging ik. 

Ik vroeg hem naar een eerder gesprek dat we een poosje terug hadden. Over dat niet alle kindjes een papa en een mama hebben. Soms hebben ze alleen een papa, of alleen een mama. Of twee mama's, of twee papa's. Kan allemaal. Hij vond het ook de normaalste zaak van de wereld toen (heerlijk hoe onbevangen en onbevooroordeeld kindjes nog zijn. Houden zo vent...). Hij herinnerde zich dat stukje inderdaad nog over de twee papa's of twee mama's. Toen gaf ik aan dat er een speciale dag is voor als twee meneren of twee mevrouwen verliefd op elkaar zijn. Natuurlijk wilde Max weten waarom (immers, voor hem is het net zo normaal als een meneer en een mevrouw samen, daar is toch ook geen speciale dag voor?). Toen gaf ik aan dat er helaas ook mensen zijn die denken dat die twee meneren, of twee mevrouwen samen, maar raar zijn. Dat ze niet goed bezig zijn. Ze zeggen en doen dan gemene dingen tegen ze. "Dat is ook niet aardig van ze! Ik vind die mensen die lelijk doen juist maar raar!", zei hij strijdlustig. Zo lief....En daarom, legde ik uit, zijn er speciale evenementen, waarin de hele wereld mag zien dat twee meneren of twee mevrouwen van elkaar kunnen houden en dat ze er mogen zijn. Dat ze net zo goed zijn als ieder ander mens. En ze weten er dan ook nog eens een heel mooi feestje van te maken ook! Zoals de roze maandag. "Houden ze dan heel erg van roze mama? Is alles roze die dag?". Ja hoor, vast wel vent... 

En als je denkt dat dit het complexere gesprek van de dag was, welnee. Inmiddels in de auto kwam meteen een vervolgvraag waarmee we een zijspoor in gingen. "Maar mama, bij meneren kunnen toch geen baby's in de buik zitten?". Klopt vent. "Maar hoe kunnen twee papa's dan een kindje krijgen?". Okeeeej. Ach, dan nemen we het fenomeen adoptie ook nog maar even door. Fantastisch vond hij dat. "Dus er zijn mensen die kindjes willen en ze krijgen en mensen die ze ook willen maar niet kunnen krijgen, maar dan ook mensen die hun kindje aan iemand anders willen geven. Dát is handig! Dan kan iedereen gewoon een kindje krijgen. En als je dan geen kindje wilt maar toch krijgt, nou dan geef je die gewoon aan iemand anders. Bijvoorbeeld aan twee papa's!". Je hoorde de twinkeling in zijn stem toen hij het zei. Werkt het maar zo simpel in de praktijk soms, of in ieder geval iets simpeler dan de huidige langdurige adoptieprocedures, maar ach...mooie gedachten van een kindje van 4. 

Dus al met al, weer lekkere gesprekken met pittige vragen. Wat voor vragen zullen het wel niet worden als hij een paar jaar ouder is? Heerlijk, ik kijk er naar uit maar geniet nu ook met volle teugen van al die leuke gesprekken en discussies met mijn kleine grote vriendje.