Vandaag ben ik een ploetermoeder

Gisteren was mijn laatste werkdag. Vandaag is mijn vakantie officieel begonnen, maar het vakantiegevoel is ver te zoeken. Boven mijn hoofd hangt een donderwolk en om mij heen krioelen een boosaardige peuter en dreumes -zo voelt het ten minste-.

Ik denk dat ik vast niet de enige mama bent die ervaart dat haar kinderen extra moeilijk zijn wanneer zij haar dag niet heeft. Dit is die dag.
Ik ben moe van de eindsprint op het werk -en er hangt nog wat verslaglegging boven mijn hoofd voor in de vakantie-. Ik krijg stress van de gedachte van alles wat er nog rondom verbouwen en verhuizen moet gebeuren. Ik ben al een aantal weken niet helemaal fit -wat begon met hand, voet en mondziekte eindigde in een holteontsteking en nu een pijnlijke hoest waar ik ’s nachts wakker van word-. Ik ben ongesteld en vandaag manloos.
Eigenlijk begon de dag best goed. Het eerste wakkere kind, waar ik me bewust van was, diende zich pas om half acht aan. Ik kon nog even lekker blijven liggen terwijl papa met de kinderen aan het ontbijt zat. Toen hij weg ging had ik ambitieuze plannen. Naar Ikea met de kids om daar huisinkopen te doen. Met elke minuut die volgde en elke driftbui of weigering ging ik hier meer aan twijfelen. De moed zonk me in de schoenen.

Eerst maar de weekboodschappen doen. Met twee kinderen -ik weet het, gekkenwerk, maar ik had blijkbaar mijn beoordelingsvermogen in bed laten liggen-. Dat leverde een driftige dreumes met een buil en een kras, een opstandige peuter en een boze mama op. Ik was die moeder, ploeterend door de winkel. Vastbesloten met boodschappen naar huis te gaan, zich beseffend dat ze wel een heel ondoordachte move had gedaan. Het zag er vast niet uit. Ik zag een aantal mensen meelevend naar me kijken -ik hoop in elk geval dat het meelevend was, anders zien we de kinderbescherming wel verschijnen-.

Thuisgekomen probeerde ik nog wat te eten in het kroost te stoppen. De jongste ging naar bed en de oudste ben ik nu aan het verpesten. Ze kijkt al 2,5 uur naar Netflix en ik ben niet van plan iets uit te zetten. Ik geniet van mijn ‘rust’, ik heb het nodig. Want een ploetermoeder zijn, is echt niet leuk!

Dank je wel lieve vriendin die even naar me luisterde. De rest van de dag lig, hang en vegeteer ik. En de kinderen met mij. Ik wil niet meer ploeteren, ik ga relaxen.