Heb elkaar een beetje meer lief..

Met verbazing, verwondering, weerzin en soms regelrechte woede volg ook ik de discussie rondom Zwarte Piet die al twee jaar duurt. Er is al veel over gezegd en geschreven, mensen hebben elkaar al veel dingen ‘gewenst’ en nog altijd is er geen overeenstemming over wie er gelijk heeft. Zelf heb ik warme herinneringen aan Zwarte Piet, ik weet nog dat ik op mijn zevende op Madonna heb staan dansen met Zwarte Piet op het heerlijke avondje bij ons thuis. Ik ben ook vaak als Zwarte Piet verkleed naar school geweest. Ik vond het leuk om kinderen blij te maken met pepernoten en gek doen. 

Op het moment dat ik hoorde dat er mensen waren die Zwarte Piet als kwetsend ervoeren dacht ik eerst: “he? Hoe kun je zo’n blij vrolijk figuur als kwetsend zien?” Maar na de discussie een beetje aangehoord te hebben en de golf van reacties die het opriep aan de ‘pro-piet’-kant werd voor mij iets duidelijk. Het gaat er niet om of we begrijpen waarom iemand zich gekwetst voelt. In deze, maar eigenlijk in alle, situaties zou het feit dát iemand zich gekwetst voelt al reden genoeg moeten zijn om daar actie op te ondernemen. Want we willen toch geen feest vieren ten koste van iemand anders?

Nu kwam mij een brief onder ogen van een kinderdagverblijf waarbij ze steekproefsgewijs hadden gevraagd aan ouders hoe zij staan tegenover de Zwarte Piet-discussie. De conclusie uiteindelijk was om toch Zwarte Piet uit te nodigen, en dan wel de Zwarte Piet die altijd komt omdat de kinderen hier heel rustig van worden, en deze Zwarte Piet in kwestie een zeer positieve sfeer meebrengt waar de kindjes van het kinderdagverblijf zich fijn bij voelen. Op zich echt een heel plausibel en nobel verhaal. En toch…

Mijn gedachten gingen eigenlijk direct naar alle scholen en opvangen voor kinderen in Nederland en hoe zij hier mee omgaan. Kiezen ze daar ook 'gewoon' voor een Sinterklaasfeest mét Piet? En hoe verantwoorden ze dat dan? Op praktisch elke school en op elke kinderopvang zitten kinderen van verschillende komaf en met verschillende huidskleuren. Als je er als instelling voor kinderen voor kiest om Zwarte Piet in de huidige staat te blijven omarmen, zeg je dan niet indirect tegen kindjes met een donkere huidskleur dat zij er eigenlijk niet toe doen? Of dat hun gevoel er niet toe doet? Of, en mensen vergeten dat dit net zo erg is, dat het gevoel van hun ouders er niet toe doet? En wat voor signaal geef je aan de kinderen met een blanke huidskleur? Dat zij belangrijker zijn dan mensen met een donkere huidskleur? Dat het niet uitmaakt wat voor invloed jouw gedrag of jouw acties heeft op andere mensen? Dat het niet erg is om mensen te kwetsen?

Ik heb een zoontje en als ik denk aan wat ik hem het liefste zou willen meegeven in dit leven dan is het: ‘Heb lief’, heb jezelf lief, maar heb vooral ook anderen lief. Zeg sorry als je iemand kwetst, omdat je het niet zo bedoeld had. Accepteer iedereen zoals hij is en besef dat net als jij zelf, het allemaal mensen zijn met menselijke fouten en menselijke gevoelens. Probeer jezelf te verplaatsen in een ander, kortom: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet!