Blog 28: Het ging nu écht gebeuren!

Ondertussen babbelden mijn man en ik wat en aten we wat chippies.. We probeerden er wat rustiger onder te worden en tenslotte kon het nog wel een paar dagen duren, misschien nog wel langer dus lieten we het voor wat het was.

De arts kwam binnen en begon rustig te vertellen wat er net allemaal was gemeten en gedaan. Even een korte samenvatting en daarna zei ze: ‘We hebben besloten om in te grijpen en we hebben je op de lijst gezet voor een keizersnede vandaag’.

Vandaag?? Ik voelde me verlamd en kon het niet bevatten!

Ze ging rustig verder en zei ons dat we niet bang moeten zijn en dat er een super goed team dienst had vanavond en dat we in goede handen waren. Mijn zoontje was had al zo goed laten zien wat hij kon, dus iedereen had er de volste vertrouwen in. Het is zo vreemd dat de woorden van een onbekende zo bepalend kunnen zijn voor hoe jij je voelt.

Ik had die woorden op dat moment hard nodig en merkte ook meteen dat het me heel goed deed dat een ervaren arts vertrouwen had in mijn zoontje.

Ze wenste ons succes en zei dat wij haar heel erg hadden geraakt en ze ons zeker nog zou komen opzoeken, om te vragen hoe het met ons zou gaan. Dat was echt een super lieve arts!

Ondertussen lag ik nog steeds aan het CTG en van alle zenuwen moest ik nu al hélémaal naar het toilet!

Plots kwamen er mannelijke artsen binnen. 1 van de twee ging op mijn bed zitten en ze lieten duidelijk blijken dat ze met ons meeleefden en dat onze angst begrijpelijk was. Ook zij lieten weten dat het goed zou komen en dat ze er de volste vertrouwen in hadden. Ons zoontje had volgens hun al zoveel bereikt, dat het buiten de baarmoeder alleen maar beter kon gaan..