Blog 27: ‘Oké dan ga ik wel na mijn CTG douchen’

Mijn man en ik wachtten geduldig af tot zij alles in het schema had gezet inclusief de beenlengte die zij wel had kunnen meten..

‘De doorstroming naar de lever is erg negatief en zijn groei is ook zo goed als gestopt. Dit is toch wel een teken voor ons dat de rek eruit is en we nu wellicht moeten ingrijpen. Ik bel even naar de arts om te overleggen en ze zal straks naar je toekomen om te vertellen wat we gaan besluiten’.

Ik voelde van alles op dat moment.. Ik voelde een enorme zwaarte van mijn schouder vallen, omdat ik het zo zwaar vond om het leven van mijn zoontje continu in de gaten te houden. Tegelijkertijd voelde ik voor het eerst pas hoe bang ik eigenlijk echt was.. Totaal van mijn stuk gebracht rolde mijn man mij weer richting de kamer, maar ik barste in huilen uit op de gang dus gingen we even de conversatieruimte in om wat water te drinken. Al de stress kwam er op dat moment uit leek wel..

‘Ik ben bang’ zei ik tegen mijn man.. ‘Ik ook, maar we zijn al zo ver gekomen en hij heeft laten zien wat hij in zo’n slechte toestand al allemaal kan, het kan alleen maar beter worden als hij er eenmaal uit is’ zei mijn man.

Daar had hij gelijk in, maar de angst was ontzettend groot.

We rolden door naar mijn kamer en daar moest ik al meteen aan mijn middag-CTG. Ik wilde graag nog even douchen en naar de wc om even tot mezelf te komen, maar het was al laat middag en het personeel had al een keer op hun kop gekregen omdat ze mij een keer te laat aan het CTG hadden gelegd dus het was daarna altijd stipt..

‘Oké dan ga ik wel na mijn CTG douchen’