2 dagen geleden
Ze heeft een buikvliesontsteking
Wat. een. nacht.
Daar was ik weer. Al een tijdje thuis, aan het herstellen van constante stress in m'n lijf. Helaas was het afgelopen week goed mis met onze mooie 2-jarige dochter. Gigantisch veel behoefte om dit even van me af te schrijven dus pas op; dit wordt een lang verhaal 🤭.
Woensdagavond kreeg Fenna wat verhoging en 's nachts was ze 1 uur lang aan het kreunen en had ze echt ergens last van. Na een zetpilletje ging het weer. De dag erna was ze hangerig, huilerig en wees ze naar haar buikje die ze ook wat samentrok. Al knap, van een peuter om aan te wijzen! Mijn man en ik voelden zelf al aan dat het niet goed zat, ze was verder niet verkouden o.i.d., dus niet het idee van een virus. Al rekening houdende dat we die middag naar het ziekenhuis moesten, het ziekenhuis gebeld. Na veel overleg, was er vanuit daar besloten om het af te wachten n.a.v. de symptomen die we hadden verteld. Maar we moesten 's avonds wel de uitloop van de dialyse checken. En dus bij de check in de avond; het was niet goed. De vloeistof was troebel en dat betekent dat er een ontsteking is in het buikje.
Direct het ziekenhuis gebeld, we moesten per direct komen. Achteraf erg balen dat ons gevoel klopte en we in de middag niet al konden gaan. Maar, alle noodtassen weer klaar en húp in de auto! Rond 21u in het ziekenhuis. Fenna dartelde lekker rond op de SEH toen ze wakker was. Fenna gaf geen kick tijdens het onderzoek toen er op haar buikje werd gedrukt, dus de arts maakte zich geen zorgen. Ze is zo dapper dat ze alles zo ondergaat. Als wij er maar bij zijn (en haar knuffels Nijnie & Tuttie), is alles oké.
Om 23u kregen we de test terug; helaas, inderdaad een peronitis, oftewel een buikvliesontsteking. Eén van de risico's van dialyse. Wel fijn dat ze dit nog niet eerder heeft gehad na 1,5 jaar dialyseren, dat dan wel.
Inmiddels was Fenna nog lekker aan het spelen, daar konden we dan ook wel weer om lachen. Wat een dreuteltje, met een buikvliesontsteking gewoon doorspelen. We kregen 2 keuzes; of per direct een ziekenhuisopname om Fenna verder te behandelen, of een spoedcursus ter plekke om vervolgens de behandeling zelf te doen thuis voor 2 weken. We kozen voor het laatste, omdat Fenna er niet al te ziek van leek en ze dan in haar eigen bedje kon slapen; meer rust. Helaas bleek de spoedcursus veel langer te duren dan we zelf hadden verwacht; met alle geregelde materialen voor 1 nacht, waren we pas om 2:00u klaar. Tussendoor werd Fenna vanaf 00u steeds minder lekker; steeds zieker en zieker. Op het laatst kreeg ze huilbuien waar ze niet meer uit kwam. Ze moest overgeven en in de auto op weg naar huis heeft ze ook nog eens overgegeven.
Achteraf hadden we beter voor een nachtje ziekenhuis kunnen kiezen. Maar ja, dat is altijd achteraf.
3:15u thuis, Fenna direct op bed. De dialyse machine opnieuw opgebouwd. Om 4u dialyse vloeistof wisselen en toen slapen. Om 6:30u werd Fenna huilend en kreunend wakker. De zetpil werkte uit, maar ze moest nog 1,5u wachten op de volgende. Na de zetpil kon ze gelukkig nog wat slapen tot eind ochtend.
Mijn man en ik zijn op 3 uur slaap de dag in gegaan. Mijn moeder is gekomen zodat mijn man en ik alles rondom de zorg voor Fenna verder konden regelen.
Het programma op de dialyse machine moest eerder geëindigd worden dan normaal, dit kostte wat geduld, frustratie en een aantal telefoontjes met het ziekenhuishuis.
Daarbij moesten we de medicatie verder regelen voor de komende 2 weken (van de spoedcursus 's nachts). De antibiotica aanmaken en toedienen in de dialyse zakken. Dit moet elke dag, dat kost een uur voorbereiding.
Onze thuis apotheek zou alle medicatie dezelfde dag (vrijdag) nog wel kunnen regelen, werd er gezegd. In de ochtend direct onze apotheek gebeld; na 4 belletjes en onbegrip dat het spoed was nog vóór het weekend, werden we 4 uur later doorgestuurd naar het lokale ziekenhuis. Met achteraf nog wel een excuus over hoe het was gelopen.
Het lokale ziekenhuis had alles wel op voorraad, alleen alle hulpmiddelen werden niet vergoedt (60 naalden, 150 spuiten), omdat we in een specialistisch ziekenhuis in behandeling zijn, en niet daar... Toen waren we het zat rond 13u in de middag en hebben we het specialistisch ziekenhuis weer opgebeld. Daar hadden we onze held van de dialyse afdeling aan de telefoon en die heeft alsnog in 3 uur geregeld dat diezelfde avond nog de materialen met een busje speciaal voor ons naar ons toe kwam. Dus; we hebben alles óp tijd binnen!!
De naalden gaan overigens niet in Fenna, maar dit is dus voor de dialyse zakken. Voor het geval dat er wordt gedacht dat Fenna 60x geprikt wordt komende 2 weken 😅. Gelukkig niet zeg.
Vandaag, zaterdag, voelt het een stuk rustiger. Een betere nacht gehad. De materialen binnen, Fenna met een zetpil spiegel wat aan de betere hand. Wij kunnen ons nu echt focussen op Fenna en de behandeling. Mijn man en ik vinden weer een nieuw ritme in de nieuwe zorg. Zo gaan we ons wel redden komende 2 weken. En Fenna? Die dartelt lekker door🧡.
Op de foto; Fenna trots dat ze onder papa's deken mocht liggen op de bank ☺️.
Jesaja 41:13
Want Ik ben de HEER, je God, Ik neem je bij je rechterhand en zeg je: Wees niet bang, Ik zal je helpen.
