Therapeutische peutergroep: ze doet haar best!
En hoe gaat dat nu?
De screening is al geruime tijd geleden geweest, er werd aan de hand daarvan anders besloten. Zij bleef op de lijst voor de groep maar er werd besloten eerst poliklinisch te proberen vooruitgang te boeken. Dit liep niet zoals gehoopt dus Vayén zou toch naar een peutergroep mogen. Wij dachten dat dit nog wel enige tijd kon duren maar niks bleek minder waar, wij konden haar eventueel direct diezelfde week al laten beginnen.
Daar wij dit toch wel een beetje vlug vonden gaan mocht er een ander kindje voor en zo hadden wij nog 3 weken om aan het idee te wennen en logistiek het een en ander om te gooien.
Zo brak de dag aan dat zij mocht starten, we vertrokken op tijd en ik geloof dat mama het stiekem spannender vond dan zijzelf. Omdat zij voor het eerst kwam mocht ik erbij blijven en wat deed ze het goed! Ook de tweede keer bleef ik erbij maar al was ik bij de deur weer omgedraaid dan had ze mij geen seconde gemist.
Ondertussen zit Vayén nu 2 maanden op de groep en ze doet enorm haar best! Communicatie is een van de belangrijke peilers waar we mee aan het werken zijn en samen met de fantastische therapeuten kijken wij wat het beste bij haar past. Gesproken communicatie werkt niet altijd even goed met haar, haar spraak is vaak onduidelijk wat lijdt tot enorme driftbuien en hoofdbonken…
Conclusie van dit alles..??
Geen idee waarom ik het zo spannend vond, zij heeft er geen enkele moeite mee, ziet het als een uitstapje en heeft er een fantastisch team aan therapeuten bij gekregen! Want echt waar, stuk voor stuk zijn ze geweldig met Vayén!
Bokkie Nuenen
Waarom zou je het niet spannend mogen vinden? Hoeveel ouders vinde opvang, peuterspeelzaal of 1e schooldag niet spannend? Omdat loslaten moeilijk is, zeker als jij je kind het beste kent. Haar begrijpt en kan lezen. Het zijn ook voor jou grote veranderingeb. En de verantwoording leren delen is niet makkelijk.