2 maanden geleden
Retetrots, apetrots, trots als een aap
Op wie ze is en wat ze doet
Trots…
Retetrots, apetrots, trots als een aap met 7 staarten… kan ik er nog meer bedenken? Vast wel! Is het nodig om dat te doen? Neuh, denk het niet, ik geloof dat jullie het zo ook wel snappen😉
Laat ik voorop stellen dat alles uit de voorgaande blogs nog steeds gaande is. Revalidatiecentrum 2x in de week, eigenwijs, doet haar eigen ding… maar buiten dit alles ben ik me een partijtje trots op ons kleine meisje!
Met, letterlijk en figuurlijk, elke stap die ze zet voel ik mij trots, trots ook dat ze ervoor heeft gekozen dat ik haar mama mag zijn! Dat ons meisje met extra zorg en aandacht en haar gebruiksaanwijzing het zag zitten met ons! Ze is een vechter, een strijder en uiteraard vechten en strijden wij met haar mee en voor haar wanneer zij dit zelf niet kan!
Ze loopt, iets wat misschien al nooit verwacht werd van haar. En ja, elke stap kost haar moeite en een bak aan energie, maar ze flikt het wel gewoon! Spraak is moeilijk, maar ze probeert alles na te papegaaien wat wij zeggen! Nee, het is niet altijd verstaanbaar, ook voor ons niet, maar ze probeert het wel! Ze laat zich niet stoppen, tegenhouden of helpen. Want, alles is natuurlijk ‘zelluf doen’
Ze vecht voor alles, en wij vechten met en voor haar! Maar mag ik dan toch even zeggen, dat ik me een partijtje retetrots voel als ik haar dan zie lopen?!❤️
Judith
Ik voel met je mee!! Ik heb ook zo’n dochter, nog steeds geen diagnose ondanks haar hypotonie, hypermobiliteit en te laag gewicht. Inmiddels is ze 12, puber 😂😂, maar ook naar vmbo basis kader. Ooit de vraag kan ze wel lopen, kan ze wel zwemmen, kan ze wel fietsen enz. Ze kan inmiddels alles, ja op haar manier. En een geweldige RT op de basis, die haar heeft geholpen (naast de stimulans thuis) om haar doorzettingsvermogen om te zetten in resultaten. Echt zo trots dus begrijp je helemaal!! Echt het komt goed, wat de weg ook is 🥰
Mamaplaats
Bedankt voor het delen❤️