Mama, maar je bent vooral mama

Staat zojuist een snikkend jongetje bovenaan de trap. ‘k Heb je zo gemist vandaag, vooral op de BSO.’ Je moederhart vertoont een aantal barstjes en ondanks dat je nog een druk schema hebt, sjok je toch naar boven om hem te troosten en hem even te knuffelen.

Aan de ene kant denk je weleens ‘doe ik er wel goed aan om de kinderen naar de BSO te brengen’. Aan de andere kant denk ik ‘ik ben een prettiger mens en een leukere moeder als ik ook een uitdaging heb in de vorm van werk naast mijn moederschap en het spelen van mama de huisvrouw. Het is toch best te combineren? De kinderen worden er zelfstandiger van, leren meer te delen, spelen met kindjes of juist even lekker alleen en kunnen naar hartenlust knutselen, bouwen en lezen.

Hoe doe jij dat? Ben jij bewust fulltime mama of combineer je je moederschap, huisvrouwschap met je carrière? Hoe los jij dat op in de schoolvakanties? Klaagt je geweten je ook weleens aan als je kind al snikkend vertelt dat hij of zij je zo heeft gemist? Of is dit gewoon het dilemma dat mama-zijn heet?

Natuurlijk ben ik heel benieuwd naar je reactie……