Een kind neem je niet, die krijg je

Lieve jongedame,

Je kent me niet. Ik jou ook niet. We stonden samen in de rij bij de kassa van een drogist. Jij met een vriendin, ik alleen. In jouw mandje lagen wat cosmeticaproducten, de mijne was gevuld met billendoekjes, wattenschijfjes en douchegel. Jij en je vriendin hadden het over het krijgen van kinderen. Of eigenlijk, het nemen van kinderen. Jij liet weten dat je graag een kind wilt als je 25 bent. Want dan ben je er volgens eigen zeggen klaar voor. Niet te jong, niet te oud. Als je op je verjaardag zou stoppen met de pil, dan zou je 9 maanden later in mei, een kindje hebben. Volgens jou een mooie tijd van het jaar, want dan is het lente en bovendien zijn er in mei geen verjaardagen van familieleden en goede vriendinnen. En alsof dat nog niet genoeg was, wilde je ook dolgraag als eerste een jongen en twee jaar later een meisje.

Hoofdschuddend hoorde ik dit gesprek aan. Jullie bedoelden het vast niet zo, maar ik werd ongelooflijk boos. Lieve meid, een kind neem je niet, een kind krijg je. Dat is een geschenk, een wonder. Want niet iedereen kan zomaar een kindje krijgen. Om zoveel verschillende redenen. Helaas heb ik van heel dichtbij mee gemaakt dat zwanger worden én blijven niet vanzelfsprekend is. Daar ben ik me altijd bewust van geweest. Zo probeert mijn allerliefste vriendin al ruim 6 jaar zwanger te worden, maar het lukt niet. Ook niet met medische behandelingen vol ziekenhuisbezoeken en hormooninjecties. Toen ik zwanger was van de eerste was ze dolgelukkig voor me. Ook bij de tweede was ze razend enthousiast, alleen had ze liever gehad dat zij degene was die kotsend boven de plee hing. Of dan een andere vriendin die na een goede zwangerschap bevalt en het kindje wordt direct met spoed overgebracht naar een specialistisch kinderziekenhuis vanwege ademhalingsproblemen. En laat ik vooral die man niet vergeten die zijn vrouw en ongeboren kind verliest tijdens een loodzware bevalling. Hij blijft alleen achter met twee kleine kids. En dan de zus van een vriendin die bevalt met 24 weken van een dochtertje. Een klein vechtertje die het helaas na een aantal weken moet opgeven. Een zware strijd, verloren. Helaas ken ik veel van deze nare verhalen. Verhalen die me enorm raken en verdrietig maken.

Zelf mag ik niet klagen. Ik ben twee keer meteen zwanger geraakt, heb geen miskramen gehad, heb twee fijne en snelle thuisbevallingen gehad en heb twee gezonde kinderen. Maar toch ben ik beide zwangerschappen heel bewust geweest van wat er allemaal mis kan gaan. Ik besef hoe bijzonder het is om zwanger te mogen zijn en blijven. En dat het kindje ook nog gezond op de wereld komt. Daarom kan ik er absoluut niet tegen als mensen zeggen dat ze 'een kind nemen'. Denk alsjeblieft goed na voordat je zoiets zegt. Je doet er (onbewust) mensen pijn mee. Sorry jongedame dat ik je gesprek heb afgeluisterd. Hoewel, zo heel veel moeite hoefde ik er niet voor te doen. Jij en je vriendin hadden een nogal hard stemgeluid. Ik denk dat heel de winkel jullie gesprek heeft kunnen volgen. Mocht je dit lezen: ik hoop dat ik je aan het denken heb gezegd en je voortaan iets bewuster omgaat met je woordkeuze. En uiteraard hoop ik voor jou dat jouw kinderwens ooit in vervulling mag gaan.

Om dit blog toch nog een beetje leuk af te sluiten wil ik nog een bijzondere zwangerschap met jullie delen. Een vriendin vertelde dat zij nooit op een natuurlijk manier zwanger zou kunnen worden. Dat hadden de artsen gezegd. Zij en haar vriend maakten een afspraak in het ziekenhuis voor een gesprek hoe dan wel zwanger te kunnen worden. Er stond hun een lang traject te wachten. Dachten ze. Een paar dagen voor het gesprek bleek zij zwanger te zijn. Op een natuurlijke manier. En hoe! Ze bleek al 28 weken zwanger te zijn, zonder het te hebben gemerkt. Het kindje is uitgebreid gecontroleerd en doet het super. Net als de mama in spe. Superleuk nieuws, zo kan het dus ook!