De hartoperatie

s Middags werden we gebeld dat de operatie geslaagd was. Ze had geen zuurstofproblemen gehad tijdens de operatie en alles was gegaan zoals gepland. Haar oude stent was verwijderd en de doorgang was breder gemaakt. Het gat was gerepareerd. Dit betekende dat ze nu alleen nog ooit (binnen 5/15 jaar zoiets) een nieuwe hartklep nodig zou hebben. 

Toen we bij haar mochten was ze gelukkig stabiel. Ze lag wel weer aan heel veel slangetjes om al haar waardes in de gaten te houden. Een drain bij haar hart voor het wondvocht en ze was nog geintubeerd. Normaal zouden ze haar een paar dagen in slaap houden. Het ging echter zo goed dat ze haar medicatie die nacht langzaam zouden gaan afbouwen als ze stabiel bleef. Vanaf daar zouden ze langzaam haar intubatie afbouwen zodat ze weer zelf kon ademen.

Dag 1 na de operatie

Nog geen 24 uur na de operatie ademde ze weer zelf. Ze had alleen nog een zuurstofbrilletje ter ondersteuning. Ze had hard gevochten tegen de slaapmedicatie en het had niet lang geduurd voordat ze weer wakker was. Beetje bij beetje ging het beter maar ze had nog veel pijn. Hier kreeg ze dan ook genoeg medicatie voor. We mochten maar een paar keer bij dag kort bij haar. Het was zo lastig om haar zo veel alleen te laten. Mijn enige troost was dat ze nog veel sliep.

Dag 2

Helaas ging het vandaag wat minder. Ze waren bijna gestopt met de ondersteunende medicatie voor haar hart en dat leek niet goed te gaan. Het werd weer opgebouwd maar dit hielp niet. Na wat foto's bleek ze veel vocht achter haar longen te hebben waardoor ze slecht lucht kreeg. Er moesten 2 drains bij om dit vocht af te kunnen voeren. Buiten het feit dat het vreselijk was om haar zo te zien betekende nieuwe drains ook dat we haar voorlopig nog niet zouden mogen vasthouden. Mijn hart brak om haar in zo veel pijn te zien en niks voor haar te kunnen doen. Ik kon haar alleen aanraken.

Dag 3

Dankzij de drains kreeg ze steeds beter lucht en kon de medicatie weer worden afgebouwd. Ze kreeg voornamelijk nog veel pijnstilling. Ze mocht haar eerste flesje drinken en dit ging prima! Een beetje ongemakkelijk omdat ze nog niet uit haar bedje mocht maar het ging goed. Het was zo fijn om zo toch een klein beetje voor haar te kunnen zorgen.

Dag 4

Het drinken ging gisteren zo goed dat we het met kleine flesjes langzaam mochten opbouwen! Alles ging steeds een beetje beter.

Dag 5

Onze eigenwijze sterke dame heeft op de een of andere manier haar drains weten eruit te krijgen.. Door haar hechtingen heen..

Ze kijken het even aan en maken later fotos om te kijken of ze nog een nieuwe moeten plaatsen of dat het goed zo is. Als het goed blijft gaan zonder drains mag ze dan eindelijk van de intensive care af en naar de kinderafdeling. Hier mogen we eindelijk weer dag en nacht bij haar blijven. Hopelijk mag ze dus snel gaan! Doordat ze geen drains meer heeft mag ik haar weer vasthouden! Oh wat een geluk. Eindelijk mijn kleine meisje weer vasthouden en kunnen troosten. Samen genieten we van onze knuffels.

Dag 6

Toen we die ochtend aankwamen waren ze een plekje aan het regelen op de kinderafdeling! Yes!

Helaas is het hier erg druk en komt ze even in een soort algemene ruimte waar nog een andere baby is. Later die dag krijgen we een eigen kamer zodat we echt bij haar kunnen zijn. Dan gaat het ineens hard! Alle medicatie en ondersteuning is gestopt. We spreken een arts over wat nu de planning is. Als ze vandaag goed blijft drinken (een minimum van zon 400 ml dacht ik) dan zou ze morgen naar huis mogen! Nou daar gaan we voor.

Ze drinkt netjes iedere fles net iets meer dan dat nodig is en aan het einde van de dag zit ze al ruim boven het minimum!

Dag 7

Precies een week na de operatie mogen we naar huis!!! Ondanks de setback met het vocht achter haar longen heeft ze hard gevochten en ze doet het nu super. Ze kan weer lachen en oh wat heb ik gehuild toen ik haar weer zag lachen. Dat deed me zo goed om te zien!

En zo lopen we na een week in Leuven samen naar de auto op weg naar huis. Met ons meisje met een hart dat goed werkt! De operatie waar we al tegenop kijken sinds de 20 weken echo is eindelijk voorbij. Tranen vloeien van vreugde en ongeloof. Het is voorbij! En ons meisje is er super doorheen gekomen. Zo lang waren we bang niet meer met haar naar huis te mogen. Maar hier zijn we dan. Op weg naar huis!