Worstelen met lichtgewicht
Hoe een dieetcultuur jouw zelfbeeld kan beïnvloeden en de oplossing!
Bekijk jezelf eens goed in de spiegel en leer te houden van jouw spiegelbeeld! Dat heb ik laatst gedaan bij de livedag van MomBody&Mind. Een spiegelsessie. En ik ben niet ineens magisch genezen van een slecht zelfbeeld hoor. Maar wat een eye-opener was dat zeg! In eerste instantie wilde ik niet gaan, want ik vond dat ik het niet verdiende om hierbij aanwezig te zijn. MomBody&Mind is een mooi eigen bedrijf opgericht en geleid door de lieve Adinda. Een bedrijf die samen de liefde voor je mamalijf probeert terug te winnen. Die je doet beseffen wat de dieetcultuur is en dat die er mede voor zorgt dat jij jouw (mama)lijf niet meer lief hebt.
Maar voor mij voelde het altijd alsof ik daar niet in thuis hoorde. Ik bedoel ik ben immers niet druk met diëten geweest om af te vallen, maar om bij te komen. Wat zeur ik nou? Ik heb toch een dun lijf, dus ik heb toch alles wat een mama/vrouw zou willen? En dat is waar ik mijzelf tekort schiet.Waar een hoop vrouwen die worstelen met hun lichtgewicht, zichzelf mee tekort schieten. Ik weet nog dat ik zwanger was en dacht eindelijk in gewicht aan te komen. Ik was helemaal trots tot ik bij de weegschaal van de verloskundige ging staan. Te licht, weer! Ik moest echt nog wel meer aankomen, want dit was niet "gezond". Ik moest door mijn misselijkheid en vermoeidheid (met nog een kleuter) maar meer eten tussendoor maken voor mezelf. Hele dieëtplannen kreeg ik mee.
Ik heb het doel uiteraard niet behaald. En dat voelde als falen. Falen terwijl ik drie kerngezonde jongens ter wereld had gebracht en bijna vijf jaar borstvoeding heb gegeven met datzelfde lijf aan die kerngezonde jongens. En nog voelde het als falen, want ik was niet aangekomen wat ik moest aankomen. Vervolgens bij het consultatiebureau te horen krijgen dat je kinderen ook niet genoeg aankomen. Het is echt ongelooflijk wat die wereld met je doet.
Ik weet nu wel beter. Ik ben goed zoals ik ben en onze jongens ook. Wij zijn gewoon anders gebouwd. Maar het uitvoeren in de praktijk is een ander verhaal. Dit zal ook wel nog even kunnen duren of wellicht nooit helemaal komen? Jarenlang aan pesten omdat men bij mij letterlijk mijn ribben kon tellen vroeger als jonge meid, hebben dat er nu ook niet bepaald gemakkelijker op gemaakt. En toen de leraar op de middelbare school aan mijn vriendinnen vroeg of ze een oogje op mij wilde houden omdat ze dachten aan boulimia, was het helemaal gedaan met mijn zelfbeeld. Want ja, als je zo dun bent, moet je natuurlijk wel mentaal ziek zijn. Maar ik probeer nu wel wat vaker in de spiegel te kijken en te leren houden van wat ik daar zie. Of in ieder geval tevreden te zijn met wat ik zie.
De dieetcultuur werkt twee kanten op. Ik ben het levende bewijs. Je bent nooit "goed" genoeg. Je bent te dun, je bent de dik. Maar niet alleen de dieetcultuur is wreed. Het hele vrouw/moeder zijn en de verwachtingen hierbij zijn wreed. Als moeder werk je teveel of juist te weinig. Je doet te weinig mee met schoolactiviteiten of juist overdreven te veel. Je voed je kinderen te soft op of te streng. Je kleed je als vrouw te sexy of te preuts. Je bent te extrovert of te introvert. Het is toch nooit goed genoeg!
Kijk naar waar jij voor staat als mens! Jij verdient respect als mens. Als jij jouw verhaal/jouw mening deelt op social media, geeft dit niemand het recht om jou als persoon neer te halen of respectloos met jou om te gaan. Al is het over jouw kijk in het leven, jouw keuze in opvoeden of over je lichaam. Niemand heeft dit recht. Zoals geen enkel persoon het recht heeft om jou met een vinger aan te raken als jij in een kort rokje buiten loopt! Iedereen verdient respect. We hoeven elkaar niet te mogen of dezelfde mening te delen. Maar we moeten wel respectvol met elkaar blijven omgaan. Ik bedoel hoe kan je respect verlangen als je dit zelf niet geeft?
En dat moet je ook met jezelf doen! Kijk jezelf iedere dag in de spiegel aan en respecteer ieder deel van jezelf. Want je bent en blijft een persoon die dit verdient. Zelfliefde is alles en liefde van anderen is een mooi extraatje. Ik bedoel hoe kan je van anderen houden, als je niet van jezelf houdt? Ja dat dus!
Tijdens de livedag heeft iedereen een mooie fotoshoot gekregen van Tirza Tuit Fotografie. Deze foto is één van mijn fotoshoots. Prachtige foto's bedankt!
Anoniem
Heel herkenbaar! Ik ben ook al mijn hele leven te dun. Hoe vaak niet aan mij is gevraagd of ik geen anorexia heb... Ik weet ook heus wel dat 42,5 kilo bij 1m65 veel te weinig is.... Tijdens mijn zwangerschap wel flink aangekomen (18 kilo) maar dat was voornamelijk vocht. Na mijn bevalling daar nog maar 3 van overgehouden. Inmiddels zijn we 6 jaar verder en ben ik met moeite nog wat zwaarder geworden maar nog steeds ben ik niet bij met mijn lijf. Juist omdat het zo veranderd is. Ik heb altijd een mooie, platte, strakke buik gehad. Dat heb ik nu niet meer omdat mijn lange buikspieren nooit meer gesloten zijn. Dus nu heb ik een flubberig buikje. Maar ik mag er niet over klagen hoor ik van mensen in mijn omgeving want ik ben verder toch weer mooi slank?... Mensen snappen niet dat ik ook niet wennen aan mijn veranderde lijf. En dat ik daar niet tevreden mee ben.
De avonturen van de loedermoeder
Wat fijn om die herkenning te lezen! En inderdaad wat je zegt.. alsof je het recht dan niet hebt om ontevreden te zijn met je lichaam! Die constante drang om jezelf maar goed te moeten vinden van je bent (te) dun, wat zeur je nou?! Daar wordt je niet goed van. Dikke knuffel!