Verlies en rouw

Ik lees en hoor veel verdrietige dingen om me heen over verlies en rouw. En wat knap dat deze vrouwen en moeders toch hun schouders er maar weer steeds onder zetten. Ziekte en dood veroorzaken toch een groot gevoel van verlies en rouw. Ook als je opa en vader dement wordt zul je een rouw periode doormaken. Verlies je iemand aan de dood door kanker dan vreet dit diep in je eigen leven in. Dat zijn zware dingen om mee te maken. Je krijgt je dierbaren er ook niet meer mee terug. Kunst is om dan toch zelf het een plek te gaan geven. Hier is tijd voor nodig. Maar hoe gek ook er komt zomaar weer een dag waarop je merkt dat je kunt lachen en weer een beetje blij kunt zijn. Dit is een mooi overlevings mechanisme van ons mensen. Want je kinderen moeten toch in blijdschap kunnen opgroeien. Dit is niet makkelijk als je jezelf verdrietig voelt. Daarom neem ik mijn petje af voor al die moedige mama's die toch maar mooi zo goed voor hun gezin zorgen. Maar denk daarbij ook goed aan jezelf. Want eerst voor jezelf zorgen dan ben je pas in staat voor een ander te zorgen.

Voor iedereen die het nodig heeft, veel sterkte.

liefs Djoke