Toch een hernia

*vervolg van mijn vorige blog*

Vrijdagavond kwam de huisarts langs. Man wat had ik een slechte dag. Kon alleen maar liggen.

Ze vond het toch zorgelijk en ze stuurde mij maar de eerste hulp na overleg met de neuroloog. Daar hebben ze uiteindelijk niks gedaan behalve mij diclofinax op recept gegeven i.p.v. de ibruprofen die ik slikte.

Zaterdag werd ik door de neuroloog gebeld. Ze wilde toch een MRI maken en er was plek vandaag. Poe er gaat wat gebeuren dacht ik. Na de mri was ik het ziekenhuis nog niet uit of de neuroloog belde al met de uitslag. Je hebt toch ene hernia tussen de wervels L5 S1. De zenuw ligt nu vrij maar waarschijnlijk door de operatie heeft die zo'n opdoffer gekregen dat hij nu protesteert. Fijn en nu. Rust en op geleide van de pijn bewegen. Niet tillen!

Dinsdag naar de neuroloog geweest en die heeft alles duidelijk laten zien en uitgelegd. Ik mocht door naar de pijnpoli. Die kon wellicht wat verlichting geven. Daar kon ik donderdag al terecht en ik kreeg een verdoving in mijn rug die 24 uur werkte en een soort cortisone steroïden injectie die de zenuw sneller tot rust moet laten komen. Tot nu toe heb ik beduidend minder pijn! Ja het zit er nog wel maar kan weer zonder pijn naar de wc lopen.

Tussen al deze perikelen van mij ging het gewone leven ook door.

Jongste uk heeft een volle week op school mee gedraaid. Hij begint te wennen en weet beter wat er van hem verwacht wordt.

Beide kinderen konden het kerstontbijt op school meemaken wat ze echt een feestje vonden! Helaas hebben ze nu extra lang kerstvakantie. Dit komt voor ons (en vele andere) echt ruk uit. Aangezien ik weinig in huis kan doen en al helemaal niet met ze naar buiten kan zijn de opa's en oma's ingeschakeld. Die nemen ze even mee om lekker buiten te rennen en spelen.

Verder doen de kinderen het goed thuis. Er wordt meer zelfstandigheid van ze verwacht maar ze pakken dat ook. Ze maken opeens zelf een lunch. Ook voor mij. De keuken is dan wel een troep maar dat nemen we voor lief. Ook gaat samen spelen tot nu toe goed en vliegen ze voor mij als ik iets nodig heb. 

Jongste ik zijn verjaardag kwam ook nog voorbij. Man wat genoot hij van de aandacht en cadeautjes! Alles was even leuk wat hij kreeg. De kaarsjes werden netjes uitgeblazen en hij vertelde wel even wie welk stukje taart kreeg. Het paw patrol plaatsje moest zo lang mogelijk heel blijven natuurlijk.

En ik, ik ben emotioneel incontinent dus pinkte wat traantjes weg. Beide kinderen zitten nu op school. Owh stop de tijd even hoor!