Tien jaar geleden werd ik tienermoeder

10 jaar geleden werd ik moeder. Ik was 19 jaar. 

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik 18, had ik net mijn VWO- diploma op zak en was ik begonnen aan de studie Pedagogische Wetenschappen. Ik voelde me al een tijdje gek; ik had trek in ander eten dan normaal en was overtijd. Ik dacht dat dit kwam door mijn nieuwe situatie als student, dat de stress die dit met zich meebracht, mijn cyclus in de war had gegooid.

Toen ik op een middag met één van mijn beste vriendinnen ging winkelen, vertelde ik over mijn rare cravings. Ze zei voor de grap: "je bent toch niet zwanger?" Ik begon me te realiseren dat dit wel veel zou kunnen verklaren en ik besloot een zwangerschapstest te kopen. Ik durfde zelf niet af te rekenen, bang dat er bekenden in de buurt waren en me zouden betrappen, dus deed mijn vriendin het voor me. 

We hadden bijna een jaar verkering en we woonden allebei nog thuis. Mijn vriend was bijna klaar met zijn studie en we hadden allebei een bijbaantje.

Die avond ging ik naar hem toe en terwijl hij aan het douchen was, deed ik de test. Ik raakte in paniek toen ik de uitslag zag: positief! Gelijk dacht ik aan wat iedereen hiervan zou vinden. Maar wat ik ook dacht: ik ga het houden, no matter what! We woonden nog thuis, hadden nog geen vaste baan, ik was net begonnen met studeren, hoe gingen we dit doen? Ik denk graag in oplossingen in plaats van problemen, dus probeerde ik mijn vriend positiever te laten denken door hem erop te wijzen hoe groot netwerk we hadden wat ons zou kunnen helpen.

Toen we het aandurfden, hebben we het onze ouders verteld. 

De reactie die we kregen van mijn ouders, had ik nooit verwacht. Mijn moeder zei: je houdt het toch wel? En mijn vader zei: moest je daarom pas overgeven? Hij vertelde ook dat ze pas op zijn werk hadden gevraagd hoe hij het zou vinden als hij opa zou worden. Hij wilde dat hartstikke graag! Wat was ik blij met de reactie van mijn ouders. Zij wilden ons graag helpen met alles wat er op ons afkwam. 

Met 9 weken hadden we onze eerste echo en we zagen een mooi kindje met kloppend hartje!

Over het algemeen waren de reacties vanuit de omgeving op de zwangerschap goed, maar helaas niet van iedereen. We hebben gesprekken gehad met de huisarts en met een maatschappelijk werkster van het Fiom. We besloten onze schouders eronder te zetten. Ik ben gestopt met studeren, ik ben fulltime bij de HEMA gaan werken, mijn vriend studeerde af en vond al snel werk en we gingen op zoek naar ons eerste huis. Omdat we geen woonpas hadden, moesten we particulier gaan huren of kopen. Urgentie krijg je niet, omdat je een dak boven je hoofd hebt, als je bij je ouders woont. In die tijd was het kopen van een huis ongeveer net zo duur als het particulier huren van een huis en kregen wij de mogelijkheid om ons eerste huis te kopen. Op 29 april 2011 kochten wij ons eerste huis, ik was op dat moment 37 weken zwanger! 

Meteen toen we de sleutel kregen, zijn we gaan klussen. Veel gebeurde als ik bij mijn ouders was, want ik woonde tenslotte nog thuis. Ik kreeg foto's doorgestuurd over wat er gebeurde in het huis.

Op 17 mei 2011 belden mijn vriend en ik met elkaar voordat we gingen slapen. Hij zei dat ons kindje nog even op zich moest laten wachten, want het huis was nog niet af. Die nacht braken echter mijn vliezen. Ik moest meteen plat gaan liggen, omdat de baby nog niet was ingedaald. Toen de verloskundige langskwam, was ze echter ingedaald en het hartje klopte goed, de navelstreng zat niet klem.

Ondertussen had ik mijn vriend gebeld dat mijn vliezen waren gebroken. We woonden 70 km uit elkaar en hij is zo snel als hij kon naar mij toegekomen (hoewel ik nog niet echt weeën had en de bevalling nog wel even kon duren).

's Middags werden de weeën echter heftiger en mocht ik met 4 cm ontsluiting naar het ziekenhuis (ik wilde echt niet bij mijn ouders thuis bevallen 😅). Daar is om 16:42u onze gezonde dochter geboren. Precies op de uitgerekende datum.

En nu is dat alweer 10 jaar geleden! 

We zijn nog steeds samen. Als ik terugkijk waren we echt jong. Ik heb later HBO-pedagogiek gestudeerd (toch geen WO meer, want ja; statistieken 😩), onze dochter is een lekkere pré-puber, we hebben nog twee kinderen gekregen, we hebben allebei een goede baan, we wonen in een fijn huis en hebben het goed met elkaar, ondanks alles wat wij hebben meegemaakt.