9 jaar geleden
Scheiden met 2 kinderen
Mijn zus gaat scheiden van haar man. Het gezinnetje van 4 valt uit elkaar en ik kan het niet aanzien.
Mijn zus en haar man zijn nu 8 jaar bij elkaar. Ze zijn getrouwd na 2 jaar toen mijn zus zwanger was van haar eerste. Nu 8 jaar laten zijn ze twee kinderen verder met de scheidingspapieren nog niet getekend. Ze hebben een jongen en een meisje van 5 en 3 jaar oud. Aangezien ik nu thuis zit omdat ik zwanger ben heb ik de kleintjes veel om mij heen. Mijn zus heeft namelijk even wat ruimte en tijd nodig in deze periode. De scheiding is voor beiden heel erg heftig maar ik merk dat ik het ook niet meer kan aanzien. Van een scheiding die vanuit beide kanten kwam werd het een vechtscheiding. Advocaten kwamen er bij kijken. Want niet alleen over de meubels, maar ook over de kinderen kwamen zij er niet uit.
Omdat de kids nog zo klein zijn en mijn zus minder werkt was het idee dat ze doordeweeks bij haar zouden zijn en om het weekend (van vrijdag tot maandag) bij hun vader. Dit wás een goede oplossing. Maar goed, zijn gedachten veranderde (waarschijnlijk door derden) en daar ging de goede oplossing. Hij wilt de kinderen en maakt daar zonder enige schaamte ruzie over waar de kids bij zijn. Laatst kwam hij ze ophalen bij mij en ging hij tegen mij tekeer. Ik wilde ze niet eens meegeven. Maar goed wat kan ik doen? Ik merk dat ik er emotioneel teveel bij betrokken raak maar ik vind het heel moeilijk om dit vanaf een afstand mee te maken.
Hoewel het waarschijnlijk bij suuuper veel gezinnen gebeurt, wordt het haast als normaal gezien. Ik vind dat gewoon echt erg om te zien vooral omdat het níet normaal is. En dat gevoel dat je er bij betrokken bent maar niks kunt doen daar word ik al helemaal gek van. De kinderen beginnen erover tegen mij en ik mag ze vervolgens troosten. Mijn hart breekt dan. Ik gun dit in ieder geval niemand. En ik ben heel benieuwd hoe ze hier uit gaan komen. Voor nu is het in ieder geval overleven met z'n allen tot deze situatie voorbij is.
Anoniem
Geen jeugdzorg! !!! Ze doen niets, het geeft alleen maar onrust. Ouders naar mediation, dat zal de rechtbank ook eisen.
Anoniem
Ik was kind in een heftige vechtscheiding, denk zelfmoordpogingen, elkaar aanvallen met messen en heel veel schreeuwen. En dat allemaal voor onze ogen. Dat is 20 jaar terug... Het zorgt er nu voor dat ik goed mijn relatie onderhoudt, of dat tenminste probeer. Maar het heeft heel lang invloed op me gehad. Als je iets kan doen, doe dat dan voor de kinderen! Het is verschrikkelijk om het mee te maken als kind, welke leeftijd dan ook!
Anoniem
Zeker heftig. Scheiden is sowieso zwaar, maar altijd het zwaarst voor de kinderen. Die vragen nergens om en toch veranderd alles voor hen. Ik weet niet of jullie wel eens gehoord hebben van KIES? Dat is een speciaal traject voor kinderen in echtscheidingsituaties. Kijk anders even op www.kinderenenechtscheiding.nl daar vind je er meer info over. Dat kan echt helpen en er zijn Kies-coaches door heel NL.
Anoniem
Helaas herkenbaar. Jij bent niet verantwoordelijk voor de ontstane situatie . Ik begrijp ook dat het je aan het hart gaat, de gevolgen voor de kinderen zijn al erg genoeg. Het lijkt mij ook het beste professionals van het CJG in te schakelen, maar ik denk dat het beter is wanneer niet jij dat doet maar de moeder. CJG (en anderen) staan op afstand, zijn daardoor niet wezenlijk emotioneel met de scheidende partners betrokken, maar juist wèl op de belangen van de kinderen. Steek geen energie in zaken die Jij niet kunt veranderen, hoezeer het je ook aan het hart gaat, wat ik heel begrijpelijk vind