Parijs, dit kan ik niet bevatten.

Net als vele boeken liefhebbers vind ik het ook heerlijk om me even te onttrekken van de wereld. Maar gisteravond kon ik niet lezen, ik kon me niet concentreren door wat er gebeurd is in Parijs. Het raakt je als mens, maar het raakt me ook enorm als moeder.

Laat ik maar vast beginnen met te zeggen dat ik een atheïst ben. Ik geloof niet in God, Allah of welke andere God dan ook. Ik vind ook dat er teveel oorlogen begonnen zijn omwille van oorlog, maar ik geloof ook dat deze mensen, die deze verschrikkelijke dingen doen niet meer handelen uit geloof maar gewoon uit haat.

Ik als moeder voel ook angst voor mijn kinderen, die in deze wereld opgroeien. Een wereld waarin er een substantiële terreur dreiging is in je eigen land. Hoe leg je dit je kinderen ooit uit? Dat er mensen in de wereld zijn die de manier waarop wij leven afkeuren en het daarom als hun taak zien om deze mensen uit te moorden want dat is wat ze doen. Ben ik dan zo naïef dat ik mijn twee kleine kinderen hier nog even voor afscherm? Want ze zijn nu nog zo onschuldig en hoeven deze last niet te dragen toch? Maar mijn moederhart huilt wel in stilte om dit alles.

Toen was daar vanmorgen die prachtige status update van Jochem Myjer, tranen in mijn ogen had ik toen ik het las. Ik heb hem gedeeld en ik hoop echt van harte dat heel Nederland hier gehoor aan geeft! Laten we onze kindjes nog even in onschuld laten leven, laten we onze kindjes laten genieten van Sinterklaas en laten we alsjeblieft even die eeuwige strijdbijl begraven. Uit respect voor iedereen in Parijs.