Owneeuh net als mijn moeder..

Daar zit je dan ondergekotst en een ziek meisje op schoot, wat een fijne manier om wakker te worden.

Lana stond al vroeg in bed te huilen en voelde een beetje warm. ‘Laat ik haar even op schoot nemen, lekker knuffelen en troosten, terwijl papa de pap fles voor de dames maakt’, dacht ik. Nou mooi niet dus, mevrouwtje begint te wurmen en friemelen en voor ik het wist begon Lana over te geven. Lekker over mama heen! Ineens kreeg ik een flashback: Mijn moeder die een handdoek als soort mondkapje omdeed als ik en mijn broertje ziek waren en moesten overgeven (ze zag er dan uit als een bandiet, waardoor mijn broertje en ik weer een beetje konden lachen). Ze maakte dan ook van die rare kokhals geluiden alsof zij ook moest overgeven. Wat ik toen heel vreemd vond en niet begreep. Vervolgens kreeg ik bijna 2 jaar geleden mijn prachtige tweeling Lana & Nova en nog steeds vond ik dat mijn moeder destijds ontzettend overdreef. De meiden spuugde af en toe wat melk op en als ze ziek waren lag er wat kots in hun bed/haar/gezicht en dat ruimde ik met liefde op zonder alle gekke dingen die mijn moeder altijd deed. Maar nu…. Pff, tot mijn schrik leek ik vanochtend net mijn moeder. Lana zat bij mij op schoot over te geven, alles over zichzelf, mama en de grond heen. En ik begon ineens ook dezelfde kokhals geluiden als mijn moeder te maken, er kwam ook serieus iets omhoog gekropen. Dus daar zat ik dan om 7 uur ‘s ochtends met een ziek meisje opschoot en mezelf in bedwang houden ook niet over te geven, wat een plaatje zeg. Nou ben ik er nog steeds niet helemaal uit waardoor ik ineens begon te kokhalzen. Want poep en plas ruim ik nog steeds op zonder blikken of blozen, en dat wanneer ze ook helemaal van voet tot nek onder zitten of per ongeluk op de grond hun behoefte doen als ze net van het potje afkomen. Misschien omdat ik er voor het eerst bij was, dus inclusief geluiden, geur en bewegingen die Lana maakte toen ze moest overgeven. Of misschien was het gewoon de kots zelf, ik bedoel de tweeling eet inmiddels met de pot mee, belegde boterhammen, fruit en soms wat lekkers hierdoor is het natuurlijk niet meer een beetje zure melk wat ze opspugen. Anyway, laten we hopen dat het alleen deze ene keer was en ik de volgende keer gewoon mijn zieke meisje(s) kan verzorgen zonder in dezelfde bandiet als mijn moeder te veranderen.