Onzekerheid bij moeders?

Wat is dat toch in onze maatschappij? Waarom maken we elkaar onzeker met overal een mening over te hebben en te oordelen zonder dat je achtergronden kent. Als een moeder te lang borstvoeding geeft krijgt ze commentaar, geeft ze kort borstvoeding krijgt ze commentaar, als ze voor de fles kiest krijgt ze commentaar, heeft ze de intentie om lang te voeden, maar krijgt ze te maken met de ene ontsteking na de andere en besluit zodoende de fles te geven zodat ze in ieder geval gelukkiger is dan hebben we commentaar.

Onzekerheid bij de moeder

Komen we met onze oudere kinderen bij de schoolarts of op het bureau, is de ene te zwaar en de andere te licht. Moeder overstuur, er wordt  gezond gekookt, ze snoepen niet veel en spelen buiten, sporten drie keer per week en nog is het niet goed. Is ons kind te druk dan heeft hij ADHD of krijgt een ander etiketje opgeplakt en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wij worden in Nederland aan alle kanten fantastisch begeleidt, maar we hebben toch zeker zelf ook nog wel ons gezonde verstand en intuïtie? We zijn afgedwaald van ons eigen gevoel en gaan op zoek naar antwoorden in boeken, forums, internet pagina's , we nemen een app en dergelijke. In  plaats van dat we elkaar steunen hebben we kritiek op alles en iedereen. Laten we elkaar lekker in haar of zijn waarde laten.

Natuurlijk mag je ingrijpen als er gevaarlijke situaties ontstaan. Maar in een normaal gezin waar hardwerkende ouders hun best doen mag best weleens iets verkeerd gaan zonder dat de wereld commentaar geeft. Iedereen is uniek en doet de dingen op zijn eigen manier. Dat maakt het juist zo boeiend allemaal. De meeste kinderen groeien gelukkig nog steeds op als leuke volwassenen waar niet veel mis mee is. De kinderen die tussen wal en schip vallen met ouders die ook hun best doen maar om wat voor reden dan ook niet in staat zijn hun gezonde verstand te gebruiken, die hebben onze zorg en hulp nodig. De rest redt het echt wel.