Nieuw begin...

Even voorstellen. Ik ben Nicole (30) en ik ben moeder van 3 kinderen dochter Nessa(7) zoon Ryan (6) en dochter Indira (10mnd). De eerste 2 kinderen heb ik samen met mijn ex-man. Ben gescheiden in 2009 en nu gelukkig met mijn nieuwe vriend en samen hebben we Indira.

Voor ik weer gelukkig kon zijn is er veel gebeurd en vooral voor mijn kinderen. Soms maak je keuzes die niet altijd juist blijken te zijn en daar leer je weer van. Vallen en opstaan. Toen mijn ex en ik besloten om uit elkaar te gaan had ik niet kunnen voorspellen in wat voor ellende ik terecht zou komen. Ik heb nog 7 maanden bij hem moeten blijven voor ik een eigen plekje voor mezelf en de kinderen had.

Iedereen zei tegen je krijgt spijt als je bij hem weggaat. Het is toch zo'n goede man. Denk om je kinderen. Hij was ook wel goed voor me, alleen we groeiden uit elkaar. Het ging niet meer. Veel vrienden lieten me in de steek en ook mijn familie had ik niet veel steun aan voor mijn gevoel. Na een paar maanden kreeg ik een nieuwe vriend. Ik had een overwoekerde tuin en hij zou me helpen om dat netjes te maken. Maar omdat hij 200km verderop woonde bleef hij slapen zodat hij met de tuin bezig kon gaan.

Het schoot niet echt op, want hij had in de planning nooit meer weg te gaan, ik zo labiel als ik toen was zag dat niet. Ik had toen nog studiefinanciering, maar die stopte en ik moest een uitkering gaan aanvragen. Maar omdat die vriend niet bij me in woonde kon ik geen gezinsuitkering aanvragen dus vroeg ik een alleenstaande ouderschapsuitkering aan. Ik heb mijn vriend toen gezegd dat hij terug naar huis moest gaan dat die tuin later wel kwam dat ik anders mijn uitkering niet zou krijgen vanwege dat ze dan gaan denken dat ie bij me inwoonde.

Hij had ook geen werk, maar stond ook nergens ingeschreven. Nog ging er geen belletje bij me rinkelen dat dat niet goed kon zijn. Hij hielp me met de kids, want ik was de kluts kwijt in die periode. Hij wilde echter niet vertrekken en ik kreeg mijn uitkering niet en ben het huis uitgezet. Ik ben toen naar mijn ouders gegaan en heb daar bij in gewoond. Tot mijn vriend voorstelde om naar Nijmegen te gaan. Daar komt hij vandaan. Ik zei als ik werk kan vinden dan kan dat mij betreft.

Na 2 weken solliciteren had ik al een baan meteen voor vast met een proefperiode van een maand. Ik dacht mooi het zit een keer mee. Maar toen nog een woning. We hebben particulier een huis gehuurd net over de grens in Duitsland en daar gingen we. Nessa ging naar school 10 km verderop in Nederland. Als ik aan het werk moest zou mijn vriend Nessa naar school brengen. Nessa was toen 4 en Ryan 3. Hoe vaak ik telefoon kreeg van school dat Nessa er niet was, en dat ik naar huis belde dat hij de telefoon niet opnam. Ik heb dit 5 mnd volgehouden tot de knop om ging dat het niet ging werken. Ik heb mijn baan opgezegd en ben met de kinderen terug gegaan naar mijn ouders.

Tussentijds zijn mijn ouders gescheiden. Mijn moeder kreeg een nieuwe vriend en mijn vader een nieuwe vriendin. Omdat de relatie tussen mij en mijn moeders vriend niet zo denderend was ben ik in mijn vaders huis gaan wonen. Mijn vader sliep veel bij zijn vriendin dus ik mocht gebruik maken van zijn huis tot ik zelf wat gevonden had. Nog steeds was ik niet helemaal in orde en heb hulp ingeschakeld en ben naar een maatschappelijk werker gegaan. Zo die weten veel gevoelige snaren te raken zeg!

Na mezelf zo helemaal te hebben blootgegeven kwam alles eruit. Dingen van vroeger pesterijen, geldproblemen van mijn ouders vroeger, relatie tussen mijn ouders vroeger, mijn broertje alles kwam eruit. En natuurlijk de scheiding. Achteraf had ik na mijn zoon een postnatale depressie. Ik zat in mijn vaders huis(mijn vader woonde 4 huizen verderop met zijn vriendin) en hij kwam nooit even langs om te kijken hoe het ging, ik ging daar altijd heen. Hij kwam alleen voor zijn post. Of hij kwam omdat hij ruzie had met zijn vriendin (deze heeft alcoholprobleem). Ik ging dan vaak weer terug om de boel te sussen. Maar ik moest een uitkering aanvragen bij de sociale dienst.

Er ging werkelijk zoveel mis bij de sociale dienst dat ik 5 maanden heb moeten wachten tot het rond was. Ik heb 5 maanden zonder geld moeten leven, dit was echt een hele zware periode voor mij. Ik zag het toen ook even niet meer zitten allemaal. Ik at regelmatig bij mijn moeder en heb het spaargeld van de kids(totaal misschien 300 euro) op moeten maken om te kunnen blijven eten. Er hebben dagen tussen gezeten dat ik net genoeg had om de kinderen te voeden en dat ik mezelf oversloeg.

Mijn vader en zijn vriendin kregen van de voedselbank en dan kreeg ik af en toe ook een tas, maar dan haalden ze de lekkere dingen eruit voor zichzelf, terwijl ze hadden gezegd dat ik mijn vaders tas dan zou krijgen en hun genoeg hadden aan haar tas. Vaak kregen we dan een brood en de dingen die zij niet wilden. Toen ik eindelijk mijn uitkering kreeg werd het wat makkelijker. Ik bracht ook vaak eten naar mijn vader als ik wat over had, maar achteraf dacht ik, jullie hebben nooit aangeboden dat we bij jullie te mochten eten toen we niks hadden.

Je eigen dochter en kleinkinderen. Maar afijn ik dacht ik ben niet zo, maar toch steekt het wel. Voelde me wel een beetje in de steek gelaten toen al door mijn vader. In dec 2010 leerde ik mijn nieuwe vriend kennen.We spraken elkaar alleen op internet en eind juni 2011 hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. We zijn toen naar een pretpark geweest en hebben een super leuke dag gehad. 2 weken later waren we een stelletje. 4 weken later kreeg ik eindelijk mijn eigen huisje en bleek ik zwanger van onze dochtertje.

Dat was even schrikken, maar het kwam helemaal goed! Dit was voor mij een nieuw begin. Mijn eigen huis mijn eigen plek. Mijn vriend heeft toen gezegd zodra hij werk bij mij in de buurt had gevonden kwam hij bij me wonen. En binnen een maand had hij werk gevonden via het uitzendbureau en kwam hij bij ons wonen. Dus na veel ellende hebben we ons geluk toch weer gevonden. Het contact met mijn vader verliep echter alleen erg stroef, mede door zijn nieuwe vriendin. Door haar alcohol misbruik heeft mijn vader moeten kiezen tussen haar en ons en hij heeft voor haar gekozen. Er is veel tussendoor nog gebeurd, maar als ik dat nog allemaal erbij ga vertellen wordt het verhaal wel erg lang allemaal.

Dus het contact met mijn vader is verbroken waar ik het erg moeilijk mee heb. Heb meerdere malen geprobeerd om te praten, maar van hun kant willen ze niet, omdat zij haar excuses niet wil aanbieden, omdat ze zegt niks meer ervan te herinneren omdat ze dronken was. Het zij zo. Nu moet ik het alleen nog leren te accepteren. Ik vindt het alleen erg voor mijn kinderen die waren gek op opa. Gelukkig hebben we oma nog waar ik wel veel contact mee heb. Ze past regelmatig op als ik moet werken. Het is zijn keus en daar kan ik niks aan doen helaas. Zo lang verhaal, maar dit is dus mijn verhaal.