Mijn mannen 💙💙💙

Trots op mijn mannen, wat dat is wat ik ben. Ik ben gewoon moeder van drie zoons. Voor de buitenwereld voor velen een moeder van twee zoons. Dat is ook gelijk mijn pijnpunt. Hoe betrek je op een gezonde manier jou sterrenkindje bij je gezin. Want ook al is Dex niet hier, ik wil hem als nog mijn liefde geven. Ook hij verdiend mijn liefde, maar hoe doe ik dat. Ik struggel enorm aan ons nieuwe normaal. Leven met de pijn, het verdriet, het schuldgevoel en het gemis, ik vind het pittig. Er gaat geen uur voorbij dat ik niet aan ons mannetje denk. 

Dex maakt onderdeel uit van onze dagelijkse routine, in de ochtend een nieuw waxinelichtje branden, in de middag is deze uitgebrand en steken we een nieuwe aan. Finn en Jake wensen Dex elke avond slaap lekker en kussen zijn urntje helemaal nat. 

Het besef dat we ons kindje verloren zijn vinden we nog steeds heel onwerkelijk. Het slaat op de gekste momenten weer in als een bom. Afgelopen vrijdag zou mijn laatste werkdag zijn, mijn verlof zou starten en ik zou deze dag 35 weken zwanger zijn. Een dag die voor mij toch betekenis had, maar die voor mijn collega’s een dag zoals alle anderen dagen was. Hou zou het zijn geweest als ik wel de deur op deze dag daar dicht trok met een dikke buik? Hoe dik zou mijn buik zijn geweest. Hoe zou mijn verlof eruit gezien hebben. Het spookt allemaal door je hoofd, terwijl je weet dat het antwoord hier nooit op komt. De uitgerekende datum komt dichterbij, hoe zou ik me dan voelen? 

De trein waar we in zitten staat eigenlijk meer stil dan dat je raast. Mijn trein staat stil en de wereld raast er vlak langs gewoon door. Ons verlies verdwijnt meer en meer naar de achtergrond en er wordt meer en meer van mij verwacht. Ik werk weer, weliswaar nog aan het opbouwen maar gemiddeld werk ik 4-6 uur per dag op mijn drie werkdagen. Het gaat toch goed? Is iets wat ik geregeld hoor. Herkenbaar voor velen andere denk ik? Moet ik dan continu huilen om te laten zien dat ik het moeilijk heb? Ik probeer te rouwen met de riemen die ik heb. Op de bank onder een kleedje de hele dag wegkwijnen is niks voor mij, dus ja ik ga door, maar dit wil niet zeggen dat het me altijd makkelijk af gaat. Voor mijn gevoel moet je meer en meer jezelf verdedigen waarom je nog niet de hele dag kan werken. Lastig vind ik dat. Ik wil onze Dex levend houden, ook buiten ons gezin. 

Nog even iets leuks. Naast mijn werk in de apotheek, ben ik sinds kort met mijn zus JouwLieveling gestart. Deze is ontstaan doordat mijn zus iets moois zocht wat symbool staat voor haar drie kinderen en ik iets zocht om met Dex bezig te kunnen zijn. JouwLieveling is bedoeld voor alle moeders en sterrenmoeders die hun lieveling dicht bij zich willen dragen, maar JouwLieveling is ook voor wensmoeders en vrouwen die wat extra kracht kunnen gebruiken. Een armband die persoonlijk voor jou wordt gemaakt. Ik zou het leuk vinden als je een kijkje komt nemen op ons instagram account en ons laat weten wat je ervan vindt? https://www.instagram.com/jouwlieveling/

Tot de volgende keer!