11 jaar geleden
Met veel up's en down's komen we er wel!
Het was (en is) niet makkelijk om op je 15e moeder te zijn van een kindje met een hartafwijking! Zeker niet als in je omgeving bijna niemand het weet!
Na dat ik besloten had Mink niet te laten opereren viel ik in een soort gat. Mink lag nog steeds in het ziekenhuis, mijn moeder moest elke dag werken en ik zat helemaal alleen thuis. (Voor de mensen die het niet weten, ik had ik overleg met school besloten een jaar niet naar school te gaan. Ik zou thuis al wel wat aan school doen zo dat ik volgend jaar school met een kindje kon combineren. Dan had ik al voor kennis en zou ik een dag school en dan huiswerk makken met een kind beter aan kunnen. Dat was het plan...)
Ik merkte dat elke dag naar het ziekenhuis heen en weer en een lege babykamer me opbrak. Over ongeveer een week ging iedereen weer naar school. En ik zat thuis. Toen ik twee dagen later een afspraak bij de dokter had zei hij dat de toestand van Mink niet voor of achter uit was gegaan. Wat dus goed en slecht nieuws was! Maar dat Mink voorlopig nog niet naar huis zou kunnen was zeker. Die donderdag zat ik er zo door heen dat ik een groot besluit nam! Ik zou het niet het hele jaar vol houden in een leeg huis, terwijl iedereen naar school was en Mink in het ziekenhuis lag. Ik wou naar school!
Het is raar gelopen allemaal maar uiteindelijk ben ik dit jaar dus WEL naar school gegaan. Het was in het begin niet makkelijk te combineren maar het is gelukt! Ik was blij dat ik niet thuis hoefde te zitten en het ging duidelijk beter met me.
En toen 6 weken later, 1 week voor mijn 'uitrekendatum' kwam Mink thuis!!!! Ik was super blij en ging elke avond voor ik ging slapen naar mijn oude baby kamer toe, die kamer hebben we om getoverd tot de babykamer van Mink! Ik was door het dolle heen en zielsgelukkig! Alleen duurden mijn geluk niet heel erg lang......
Sette
Wow, ik lees echt vol spanning jouw blogs mee! War ben jij een power mama, echt super goed!
Belle
Door het schrijven van mijn blog heb ik al het idee dat ik het me de wereld deel! Dat voelt al echt goed. Ik wil graag dagelijks bloggen maar dat lukt gewoon niet met school en die kleine! Maar ik kan natuurlijk altijd van mijn blogs een boek makken?! Misschien?
Belle
Nee, mijn vriendinnen weten het tot op de dag van vandaag niet. En als mensen me vragen waarom weet ik het eigenlijk ook niet. Het zijn voor mij nu twee werelden en dat ben ik nu gewend. Ik zou het niet aan kunnen het ze nu nog te vertellen. En waarschijnlijk vinden zij dat dan ook raar. Ik ben nu ook blij dat ik naar school ben gegaan! Het bezorgde me afleiding en dat had ik nodig!
nahsuusje
wisten je vriendinnen het toen wel? goed van je dat je toch hebt aangedurfd terug naar school te gaan