Mama, ik mis papa zo

Je moet wel eerlijk zijn. Valse hoop geven is nog erger. En hoe hard het ook is zo zit het leven wel in elkaar. Natuurlijk wil je dit soort dingen je kind besparen, maar het is helaas onderdeel van zijn leven. Hoe stom het ook klinkt in alles vind je een weg. Ik wist ook niet hoe ik het zou moeten doen. Het enige wat ik wist is dat ik door moest gaan. Ik leef verder en mijn kinderen hebben hun moeder nodig. Nu nog harder dan ooit te voren. Elke dag is er een. En elke goede dag is geweldig. Elke slechte dag zing ik uit, op naar de volgende goede dag. Het is echt stapje voor stapje. wetende dat het echt wel een plekje gaat vinden.

Oh my, ik denk dat een blog mij niet eerder zo geraakt heeft. Damn.. arm arm ventje. En wat bijzonder dat hij wéét dat papa er is en alles ziet. Dat is absoluut waar! Wat knap dat je zo eerlijk vindt tegen hem en man wat moet dat pijn doen, die nee verkopen. Waar zijn die verdomde rot wensballonnen dan voor! En oh my.. de pijn die ik voel uit jouw blog. Het verlies van jouw maatje, niet alleen papa van de kinderen maar ook jouw maatje. Die je al had voordat de kinderen er waren..wat een leegte. Ik kan mij niet voorstellen hoe ik daarmee om zou moeten gaan. Ik wens je zoveel kracht toe. X

Therapie voor de jongste vind ik nu nog niet nodig. Ik heb zelf wel een therapeut en ook de oudste krijgt therapie. Met mijn eigen therapeut heb ik het wel over mijn jongste. Ook heb ik iedere week een gesprekje met zijn juf zodat ik weet hoe het op school gaat. Ik moet zeggen dat tot nu toe Vaderdag aardig verloopt. Hij heeft zijn cadeautje uitgepakt. Vol trots liet hij het zien. "Vindt je hem mooi mama?" Echt wel binkie was mijn antwoord. Hij heeft een steen helemaal beschilderd in verschillende kleuren blauw. Deze is op een plaatje geplakt met de tekst "papa je bent een kei" Ik moet alleen even facebook vermeiden al die Vaderdag berichtjes is me even te veel van het goede.

Vind op de eerste plaats al dat je het heel goed aanpakt! Zelf mijn vader ook verloren toen ik 7 was en mijn broertje 5. Ook bij ons ging het zo. Mijn moeder heeft voor ons destijds hulp gezocht bij een kinderrouw therapeute, waar wij veel aan hebben gehad en ook best wat plezier mee hebben gehad. Zelf is ze er ook een aantal keer geweest zodat ze wat handvaten kreeg om er mee om te gaan voor ons. Ook zij moest eerlijk zijn en nee antwoorden op vragen als dit. En dit soort dagen bleven lastig, maar ook dat gaat een plekje krijgen. Vind het mooi dat hij ook echt een plekje heeft met spulletjes van papa. Je doet het heel goed! Ik kan me alleen maar voorstellen hoe lastig het voor mijn moeder, en dus ook voor jou als moeder, moet zijn om hiermee om te gaan. Niet alleen je eigen verdriet, maar ook dat van je kind erbij, die je toch wil beschermen hiervoor. Wil jou en je zoontje heel veel sterkte wensen op deze dag.