Mama, heeft de dokter een baby in jouw buik gestopt?

We zijn onderweg naar huis, een korte rit van Bonnie naar huis. Casper vertelt over zijn schooldag en na een korte stilte klinkt er plots: “Mama, heeft de dokter een baby in jouw buik gestopt?” – SLIK - Is dit mijn eerste gesprek waarin ik uitleg hoe onze baby komt?

We zitten nu weer een jaar in het IVF traject. We hebben hier naar Casper toe nooit een geheim van gemaakt. Als 3-jarige begrijpt hij misschien nog niet alles, maar hoe meer hij nu meekrijgt, hoe gemakkelijker het is als hij de hele uitleg krijgt. Hij weet dat ik soms ’s morgens naar het ziekenhuis moet. De eerste keer vroeg hij wel: “Is mama ziek” Dan vertelde we heel eerlijk: “Nee jongen, we willen nog een kindje. Maar mama en papa hebben wat probleempjes dus gaat de dokter ons hierbij helpen.”

Dat het iets is dat ook in zijn gedachten speelt, merkten we op zijn verjaardag. Hij kreeg een nieuwe fiets en mocht deze zelf kiezen. Voor we vertrokken vroegen we aan hem wat hij voor zijn verjaardag wou hebben. “Een broertje of zusje” reageerde hij. Ik ben er ook zeker van dat hij een uitstekende grote broer zal zijn, hij is er echt klaar voor. Maar hij gaat nog even moeten wachten. Ondertussen verzorgt hij mij heel goed. Hij komt af en toe eens aan mijn buik voelen: “Nee, ik voel nog geen baby.”

Toch verschoot ik toen ik deze vraag kreeg. Begrijpt hij dan al zoveel? Ook nu ben ik weer eerlijk geweest. “Nee jongen, mama neemt nu pilletjes. We moeten nog even wachten. Ik zal je wel vertellen als het zover is” – “Ja, is goed.” – Maar liefje, als er een baby’tje in mama haar buik zit, moet die eerst nog heel veel groeien voor dat hij of zij eruit mag komen. Daarna kan je er pas mee spelen. Kan je zo lang wachten? Ga je mee het baby’tje verzorgen?” – “Mama, ik ga baby’tje eten geven en kusjes, veel kusjes.”

Ik moet eerlijk zijn. Dit gesprek gaat me nu veel beter af met hoop en 6 cryo’s. Ik denk dat ik een half jaar eerder gewoon in tranen was uitgebarsten.

Ik ben enorm fier op mijn kleine jongen. Dat hij dit allemaal lijkt te begrijpen. Dat dit voor hem zo normaal is. Dat is ook wat ik uiteindelijk hoop te bereiken. Dat heel dit traject normaal is, voor hem, voor zijn broertje of zusje en voor zoveel anderen.

Nu is het hopen dat we snel een baby’tje mogen verwachten. Dat de Covid cijfers wat dalen en hij mee mag kijken naar zijn broertje of zusje op het scherm. 

Hoe vertel jij jouw kind over het krijgen van een baby via een fertiliteitstraject?