7 jaar geleden
Lieve mama, bedankt dat jij er bent!
Je beseft je pas echt wat jouw mama voor jou heeft betekent als je jouw eigen kleintje in je armen hebt. Daarom deze brief aan mijn moeder:
Lieve mama,
9 maanden heeft er een kleintje in mijn buik gezeten na die 9 maanden heb ik een vrij heftige bevalling gehad. En toen had ik mijn kleintje in mijn armen. Zo mooi, zo perfect! 10 teentjes, 10 vingertjes, een mooi klein neusje, grote ogen en hij lag daar op mijn borst. Zielsgelukkig ben ik vanaf dat moment.
In de kraamweek stond ik regelmatig stil bij de bevalling en ineens komt daar dan het besef! Ik hou zo veel van hem, ik zou alles voor hem over hebben! Ik realiseer mij ineens dat jij ook dat gevoel moet hebben gehad toen je was bevallen van mij! En het is cliché, maar oh zo waar, ineens begrijp ik mijn moeder. De liefde die je voor mij hebt, dat je er altijd voor mij bent, maar ook de keuzes die je in mijn leven voor mij hebt gemaakt. Achteraf ben ik het nog steeds niet altijd eens met de keuzes die je voor mij hebt gemaakt, maar ik besef mij nu wel dat deze keuzes zijn gemaakt met liefde.
Nu ik zelf moeder ben van een prachtige zoon, komt het besef ineens dat ik echt niet altijd de leukste dochter ben geweest. Zoals een echte puberdochter: Doen waar ik zin in heb, schelden op mijn moeder en nog veel meer dingen die jou ongetwijfeld hebben gekwetst of pijn hebben gedaan.
En alleen al de gedachte dat ik mogelijk ook zulke dingen ga meemaken met mijn zoon, maakt mij nu al verdrietig. De zoon waar ik zoveel liefde voor voel en waar ik echt alles voor over zal hebben. Dus nu besef ik mij hoe ik je soms pijn heb gedaan of verdrietig heb gemaakt.
Mama, ik wil je maar één ding zeggen. Sorry voor de nare dingen die ik ooit heb gezegd of gedaan. En bedankt dat je mij net zoveel liefde hebt gegeven als ik mijn zoon geef en ga geven!
Liefs,
Je dochter
