kerst

Kerst staat weer voor de deur! Gezelligheid ten top? Of zie je er tegen op? Is het wel zo leuk, als we allemaal doen over komen? Zijn het dagen van een evhte lach of komt er stiekem rook uit onze oren. Voel je je verplicht om ergens naar toe te gaan? Of ga je graag? Nodig je mensen met plezier uit of met een knoop in je maag?

Ik heb eerlijk gezegd altijd een dubbel gevoel. Koken vind ik leuk. Maar wel voor kleine groepen mensen. Helaas kan ik nu niet koken, dus dit jawr maar den brinch net als vorig jaar. Voor mij staat kerst ook in het teken van zorg voor elkaar. Nu ben ik zo opgevoed. Mijn opa's en oma's waren nooit alleen. En werden alle kerstdagen door hun kinderen en klein kinderen verwend. Zo ook alleenstaande oude ooms en tantes zonder kinderen. Nooit een kerst alleen. En dat vind ik normaal. Ze hebben al jaren lang genoeg gesjouwd en voor ons gezorgd en voor hun ouders Nu is het onze tijd. Mijn ouders zijn bij ons eigenlijk wel ieder jaar. Dit omdat mijn broer nog wel eens een steekje laat vallen. Vorig jaar was het enige jaar waar daar op een uitzondering was omdat ik fysiek echt niets kon. Toen zijn we naar mijn ouders gegaan. Maar dat doe ik dus nooit meer. Want mijn schoonzus is een lui en ondankbaar nest en mijn moeder liep maar te rennen. Te genant voor woorden.

Bij mijn schoonfamilie ishet anders. Ze zijn zo vreselijk lui. Vroeger gingen ze naar opa en oma. En lieten tot ver in de 80 de mensen sjouwen en slepen. De opa's zijn er niet meer. De ene oma laten ze stikken en bij de anderen gaan ze eten in het verpleeghuis. Ze zeggen ook, dat is lekker makkelijk. In plaats van oma lekker eens op te halen. En ieder jaar komen ze hier. De andere kinderen doen nooit iets. Maar zij zelf ook niet. Na vijf jaar heb ik nooit iets anders te eten gehad, dan broodjes knakworst en diepvries pizza. Nooit iets, met pasen, kerst , op verjaardagen vragen ze je een taart te bakken en mee te nemen. Want vroeger deed opa dat. In plaats van dat ze tradities overnemen. Slaan ze zich zelf over. En verwachten dat wij dat doen. En ik denk dan weer....ach het is kerst....stoom komt uit mijn oren....maar ach het is kerst. Mijn ouders helpen me wekeljks. Mijn schoonoudes helpen ons nooit. Komen nooit oppassen en als ze komen altijd een hele dag. Verwachten lunch en diner....en komen niet van hun stoel..... Dus hier een heel gemengd gevoel. Voor mensen die het verdienen doe ik het graag....maar voor de rest....baal ik maar ja....het zijn de opa en oma en de ouders van je echtgenoot dus altijd alles op de spits drijven....dat doe ik vaak....maar nu maar even niet....grommmmm... Herkenbaar?